بهادر احرامیان، عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفت و گو با چیلان ضمن بیان این مطلب گفت: انتظارات فولادسازان از دولت متعدد است اما اگر به ترتیب اولویت آنها را رتبه بندی کنیم باید گفت در راس این انتظارات آزادسازی اقتصادی و مقررات زدایی به ویژه در بنگاه های خصوصی شده قرار دارد. اگرچه در دولت های قبل خصوصی سازی به نوعی انجام شد اما منتقدان می گویند این خصوصی سازی تنها به اسم انجام شد و به نوعی تغییر مالکیت از دولت به سهامداران نیمه دولتی بود و در واقع بنگاه ها همچنان زیر نظر دولت هستند. این شرایط سبب شده این بنگاه ها همچنان از حمایت های دولتی بهره ببرند و بعضا تصمیم سازی ها در آن با یک بنگاه خصوصی به جهت مداخله های دولت، منافات داشته باشد.

وی افزود: به عنوان نمونه باید بگوییم در 7 طرح فولادی هنوز هم سهم آشکار و پنهان دولت و شرکت های نیمه دولتی قابل توجه است. بنابراین خواسته ما از دولت این است که خصوصی سازی به معنای واقعی شکل بگیرد تا شرکت ها قابلیت رقابت صحیح با یکدیگر را داشته باشند چراکه نگاه دولت به بنگاه های صد در صد خصوصی که از ابتدا به صورت خصوصی تشکیل شدند و بنگاه هایی که در مرحله اجرای اصل 44 قانون اساسی، خصوصی شدند کاملا متفاوت است. برای مثال شرایط ویژه مالیاتی یا معوقات بانکی و بیمه ای و حتی تضامینی که دولت برای فاینانس طرح های استانی انجام داد همگی از بخش خصوصی دریغ شده  و این تبعیض ها زمینه رقابت بین بنگاه ها را از بین برده است.

احرامیان اظهار داشت: خواسته و اولویت بعدی، ایجاد زیرساخت های لازم برای توسعه صنعت فولاد کشور، به توازن رسیدن زنجیره و جهت دادن به سرمایه گذاری های جدید است. دولت در زمینه جهت دادن به سرمایه گذاری باید بخش خصوصی را محور سرمایه گذاری های جدید قرار دهد.  به بیان ساده تر، سرمایه گذاری های دولت باید در حوزه فولاد محدود شوند و چه خوب می شود ایمیدرو به عنوان مالک بسیاری از معادن کشور، حوزه فعالیت خود را در اکتشافات محدود نماید و در مراحل بعد کار را به بخش خصوصی بسپارد. قطعا اگر قرار باشد دولت به میزان فعلی در احداث واحدهای جدید در زنجیره فولاد ورود پیدا کند، قطعا مشکلات موجود ادامه خواهند یافت و زمینه رقابت فراهم نخواهد شد.