به گزارش چیلان و به نقل از متال اکسپرت، مصرف بالای فولاد منطقه منا صادرکننده های فولاد دنیا را جذب خود کرده است چرا که عرضه کننده ها یک سال گذشته بازار امریکا، مکزیک، ویتنام، اروپا، هند و تایلند را به دلیل مقررات حمایتی دولت ها به روی خود بسته دیدند. در این بین مقاطع و بیلت 73 درصد فولاد وارداتی به منطقه منا را در بر می گیرد. بیشترین تغییر در ساختار واردات فولاد به این منطقه این بوده که حجم بیلت وارداتی نسبت به میلگرد رشد بیشتری داشته است.  به عنوان مثال در امارات واردات بیلت از سال 2011 تا 2016 معادل 29 درصد رشد داشته ولی واردات میلگرد تنها 9 درصد بالا رفته است. این بدان معناست که برخی از تولید کننده های اماراتی واردات ارزان قیمت را به تولید بیلت ترجیح داده اند.

بیشتر فولاد وارداتی از چین است به طوری که سهم چین از بازار واردات منطقه از 8 درصد سال 2011 به 26 درصد در سال 2016 رسیده است. فولاد چین در منطقه منا تقاضای خوبی دارد چون از قیمت مناسب، تنوع کالایی و عرضه بالایی برخوردار است. با این که تولید کننده های داخلی از مزایای نزدیک بودن محل تولید، کیفیت و اطمینان برخوردارند ولی نمی توانند در قیمت با کالای وارداتی رقابت کنند چون هزینه تولیدشان بالاست.

با این که ظرفیت تولید 77.7 میلیون تن فولاد در سال برای تامین نیاز داخلی 53 میلیونی منطقه منا کافی است به ویژه در مورد مقاطع، نرخ بهره وری کارخانه ها رو به پایین است  و اخیرا 33 درصد معادل 25.9 میلیون تن بوده است. علت اصلی مشکل کوچک بودن شرکت های تولید کننده و تعدد آنهاست. شرکت های کوچک نمی توانند در خرید مواد اولیه و تولید رقابتی داشته باشند و بنابراین  آن ها نمی توانند به سایر بازارها نفوذ کرده و دیده شوند.

تا زمانی که واردات سهم بیشتری از بازار فولاد منطقه را در دست دارد تولید کننده های منطقه منا نگران سیاست های مالیاتی دولت ها هستند . تعرفه واردات فولاد کشورهای عرب حوزه خلیج فارس (GCC)  تنها 5 درصد است از این رو GCC کمترین محافظت را در منطقه داراست. به همین خاطر است که تولید کننده های حوزه GCC خواستار افزایش تعرفه واردات به 15 درصد شده اند تا پس از گذراندن وضعیت مالی ضعیف سال گذشته، از آن ها حمایت بیشتری شود.