طرح های فولادی هشت گانه که بعداً هفت گانه شد از جمله این صنایع زیر بنایی بوده که در هفت استان کشور شروع گردید. نکته مهم و مورد توجه در این طرح ها عدم توجه کافی به کار کارشناسی و نگاه بلند مدت به مکان یابی این طرح ها و در نظر گرفتن الزامات مورد نیاز از جمله منابع برق، آب، گاز، راه آهن، نیروی انسانی ماهر بود.
زمان اجرای این طرح ها به دلایل مختلف از جمله منابع مالی مورد نیاز و عدم تامین زیر ساخت های آنها، طولانی گردید و با کاهش شدید قیمت در سال های اخیر و تداوم رکود جهانی فولاد، موجب گردید تا توجیه فنی و اقتصادی این طرح ها با ابهام روبرو گردد. ولی نکته مهم و قابل توجه آن است که با شروع این پروژه ها در هر استان امید فراوانی در بین ساکنین این مناطق در اشتغال زایی و توسعه صنعتی منطقه به وجود آمده که بعد از گذشت ۹ سال هرگونه جابجایی یا متوقف نمودن این طرح ها عملاً امکان پذیر نمی باشد، لذا باید با اتخاذ تصمیمات کارشناسی و مناسب این طرح ها را بهینه نمود تا شاید در آینده با تغییر شرایط رکود فولاد تاثیرات مثبت این طرح ها در استان های مربوطه مشاهده گردد.
مواردی که می توان به عنوان راهکارهای پیشنهادی مد نظر قرار داد عبارتند از :
- اصلاح و بکار گیری روش های جدید در کاهش مصارف انرژی خصوصاً آب؛ مانند برج های خنک کننده ترکیبی یا خشک.
- تکمیل زنجیره فولاد در بالا دست (گندله سازی) و یا پایین دست (واحد های نورد گرم و سرد) در منطقه.
- توسعه شبکه ریلی جهت کاهش هزینه های حمل و نقل.
- استفاده از پساب شهر های منطقه به منظور تامین بخشی از آب مورد نیاز.
- اصلاح خط تولید به منظور تولید فولاد های با ارزش افزوده بیشتر و افزایش ظرفیت این خطوط به حدود ۲ میلیون تن در سال
- بکار گیری ساختار های بهره ور و چابک در اجرای پروژه و فاز بهره برداری.
- ادغام واحد های تولیدی کوچک در شرکت های بزرگ و تشکیل هلدینگ های فولادی
اکبرگلبو
مدیرعامل شرکت بینالمللی مهندسی سیستمها و اتوماسیون(ایریسا)
اردشیر فاضلی
مدیرعامل شرکت بازرگانی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیکو)
سید رسول خلیفه سلطانی
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران
مهندس مدنیفر
مدیرعامل شرکت اپال پارسیان سنگان
حمیدرضا طاهری زاده
عضو هیئت مدیره انجمن نوردکاران فولادی ایران
اسدالله فرشاد
عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران
