در ماه های گذشته شاهد شروع روند افزایشی قیمت مواد اولیه و محصولات فولادی در بازارهای جهانی بودیم و همانگونه که پیش بینی می شد، این صعود حداقل تا ماه گذشته ادامه یافته بود. قیمت فولاد در بازار داخلی نیز به تبع قیمت های جهانی افزایشی بود و در این میان برخی معتقد بودند نباید با بازار جهانی همسو بود و تولیدکنندگان فولاد باید با توجه به شرایط بازار داخلی و عرضه و تقاضای داخل کشور تعیین قیمت کنند.

در این خصوص باید به یک نکته  مهم توجه کنیم و آن اینکه تولیدکنندگانی که علاوه بر تامین نیاز داخلی صادرات هم انجام می دهند، نمی توانند بدون توجه به بازارهای جهانی قیمت محصول خود را تعیین کنند چرا که در صورت بالاتر بودن هر یک از قیمت های داخلی یا جهانی، سعی می کنند فروش خود در بازاری که برایشان به صرفه تر است را افزایش دهند و بر آن مبنا سیاست گذاری فروش کنند. این مسئله بر تعادل عرضه و تقاضای داخلی هم اثرگذار است و باعث تغییر قیمت سایر تولیدکنندگان و تغییر جهت بازار هم می شود. اتفاقا به دلیل رکود فعلی تقاضای فولاد در کشور، تعداد این تولیدکنندگان در حال افزایش است و دیگر محدود به چند شرکت دولتی یا خصولتی نمی شود.

البته این به معنی لحاظ نکردن وضعیت عرضه و تقاضای داخلی در سیاست های های فروش نیست و طبیعی است که علاوه بر رصد بازار جهانی، کشش تقاضای داخلی هم باید در تصمیمات فروش مدنظر قرار گیرد اما مهم این است که تلاش کنیم با روند جهانی قیمت هماهنگ باشیم تا بتوانیم با کاهش هزینه های تمام شده تولید، در بازارهای به شدت رقابتی صادرات فولاد موفق عمل کنیم.