در آغاز باید این مطلب را عنوان کرد که فولاد صنعتی انرژی بر است و انرژی از جمله موضوعاتی است که همواره بر روی آن بحث جدی می شود. مسئله دیگر نیروی انسانی است و در گام بعد به جهت حجم و وزن بالایی که در این صنعت تولید و جابجا می شود، باید به سراغ حمل و نقل برویم.

علاوه بر موارد ذکر شده، فولاد صنعتی است که برای رسیدن به توجیه اقتصادی باید تولید انبوه شود که این امر هم مستلزم نقدینگی و سرمایه گذاری بالاست. نکات مطرح شده مواردی است که بهره وری در آنها موثر می باشد و روی آوردن به تکنولوژی های جدید می تواند به آنها کمک کنند. تغییر در تکنولوژی های موجود، یا استفاده از تجهیزات به روز و الگوبرداری از کشورهایی که در صنعت فولاد شناخته شده هستند می تواند باعث بهبود عملکرد شود. در طرح های توجیه اقتصادی کشور ما، سرمایه در گردش و بازگشت سرمایه، 3 تا 6 ماه عنوان می شود درحالی که کشوری مانند ژاپن این عدد به زیر یک روز و 8ساعت رسیده است. این مسئله به سیاست های دولت، وضعیت حمل و نقل و دسترسی به مواد اولیه شرک ها هم افزایش خواهد یافت.

به نظر می رسد در کشور ما که هزینه های مالی بالاست، اگر زمان بازگشت سرمایه کاهش یابد، شاهد کاهش هزینههای واحدها هم خواهیم بود و این اعداد در صنعتی همچون فولاد به وضوح خود را نشان می دهد. در بخش نیروی انسانی نیز شاهد هستیم که تناژ تولیدی هر نفر به طور روزانه در شرکت های فولادی کشور تفاوت های زیادی با یکدیگر و با استانداردهای جهانی دارد اما اگر بتوانیم مقدار تناژ تولید را با کاهش نیروی انسانی افزایش دهیم خواهیم توانست بهره وری نیروی انسانی را افزایش دهیم اما در حوزه حمل و نقل، دسترسی به مواد اولیه و حمل، موضوعی است که باید برای افزایش بهره وری مورد توجه قرار گیرد. فرآوری بر روی مواد اولیه درب معادن یا انتقال مواد خام و در نهایت دسترسی به بازارهای فروش و مصرف ازجمله مواردی است که باید به آنها توجه شود. در یک کلام، برای آنکه بهره وری افزایش یابد، توجه به تمامی این موارد، جانمایی ها، تکنولوژی و حتی سرمایه گذاری ها مهم است. باید بدانیم، رسیدن به بهره وری هزینه بر است و حتی نمی توان برای تمامی واحدها نسخه واحدی پیچید. از اینرو انجمن ها می توانند شرکت ها را در زمینه ارتقا بهره وری یاری رسانند.