محمدیاسر طیب نیا، معاون خريد و عضو هیئت مدیره و قائم مقام مدير عامل شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان در گفت و گو با چیلان ضمن بیان اینکه در کل دنیا ادغام به عنوان یکی از موضوعات مهم مطرح می شود گفت: در دنیا هم شاهد ادغام واحدهای فولادی به منظور افزایش مقیاس تولیداتشان بوده و هستیم و هم مشاهده شده که معادن و فولادی ها برای تضمین سود در بلند مدت به سراغ ادغام با یکدیگر رفته اند. اما سوال اینجاست که چرا در ایران تنها در این مقطع که معادن زیان ده هستند و برای رهایی از تبعات بحران ها و به ناچار به فکر ادغام افتاده ایم؟

وی افزود: آیا منطقی است، در مقطعی که معادن خود توان اداره امور را نداشته و با زیان انباشته سنگین و بدهکاری های بالا مواجه اند صحبت از واگذاری آنها به ذوب آهن شود؟ آن هم در شرایطی که ذوب آهن خود نیز از شرایط مطلوبی برخوردار نیست.

طیب نیا با اشاره به وضعتی که در گذشته درخصوص معادن و ذوب آهن وجود داشت اظهار داشت: در گذشته ذوب آهن و معادن وابسته، یک مجموعه بودند و سودی که در زنجیره به دست می آمد به تناسب تقسیم می شد و چنانچه در این زنجیره نیاز به توسعه دیده می شد، ذوب آهن سرمایه گذاری می کرد.

وی ادامه داد: در سال های قبل سیاست های اشتباه در روند خصوصی سازی و نیز سیاست اشتباه اداره این مجموعه ها سبب شد که این مجموعه ها یکی پس از دیگری جدا شوند. اکنون مجموعه های پراکنده ای با مدیریت های متفاوت ایجاد شده و عملا در مقاطعی به جهت تغییر قیمت در برخی بخش های مجموعه، نوسانات باید به صورت جداگانه توسط آنها تحمل شود. بنابراین آن سود متوازن از بین رفته است و این اصل در شرایط فعلی منطقی نبوده و اساسا ذوب آهن خود نیازمند حمایت است و توان سرمایه گذاری در حوزه دیگر و به ویژه معادن زغال را ندارد.