رشد اقتصادی کشور در سال 1395 براساس اعلام رسمی 7.4 درصد بوده است. دراین زمان مصرف سرانه فولاد کشور حدود 200 تا 230 کیلوگرم محاسبه شده است. در چنین شرایطی اما آنچه که در جامعه مشهود است، عدم رضایت تولید کنندگان است. حال برای تحقق رضایتمندی تولیدکنندگان فولاد چه باید کرد؟

برای بهبود شرایط اقتصادی کشور، نیازمند افزایش تولید داخلی از یک طرف و تشویق جامعه به مصرف کالای ساخت داخل از طرف دیگر هستیم به نحوی که با افزایش GDP کشور و ایجاد زمینه فعالیت های عمرانی و رفاهی و توسعه زیر ساخت ها، رشد اقتصادی را به حدود 8.5 درصد در سال 1396 برسانیم. در چنین شرایطی پیش بینی می شود سرانه مصرف فولاد در کشور به 340 کیلوگرم برسد و این به معنی ضرورت افزایش تولید به منظور تامین تقاضای داخلی و صادرات است که لازمه آن اصلاح شیوه صادرات فولاد و از بین بردن روش ناسالم رقابت در صادرات فولاد می باشد.

جا دارد مسئولین محترم نیز به شیوه عمل صادرکنندگان فولاد و اعمال دامپینگ غیر معقولی که در حال حاضر اعمال می شود توجه کرده و اجازه ندهند که واحدهای تولیدی وابسته به دولت از امتیازات ویژه خود سوء استفاده نموده و برای نابودی واحدهای بخش خصوصی که عمدتا توان تحمل زیان هنگفت را ندارند رقابت ناسالم را در پیش گیرند.

موضوع بعدی که رضایت تولیدکنندگان را به همراه دارد، تسریع در ابلاغ و تخصیص بودجه 96 است تا سریعا با اجرای طرح ها و پروژه های مندرج در برنامه دولت بتوان شرایط حاکم بر اقتصاد کشور را بهبود بخشیده و سایه رکود را از سر اقتصاد و به ویژه فولاد برداشت. البته آنچه که در برنامه های آتی دولت برای رشد و توسعه منظور شده و می شود بایستی با درآمد معقول سالیانه دولت تناسب داشته باشد تا با کسر بودجه یا مشکلاتی از این دست مواجه شویم که ضررش چندبرابر نفع آن است.

موضوع بعدی، مسئله مالیات و بهره های بانکی به عنوان یکی از اقلام درآمدی دولت است. قطعا اگر بعضی از  تولید کنندگان داخلی با مشکل روبه رو شده اند، علت آن را می توان در دو فاکتور عمده جستجو کرد: یکی مالیات با تشخیص های فراتر از استحقاق تولیدکننده و دیگری نرخ سود تسهیلات بانکی. اگر دولت به دنبال کمک به تولید کنندگان و معالجه اقتصاد کشور است ضرورتا بایستی به این دو مسئله توجه نموده و به درد دل اهل فن گوش فرا دهد.دولتی که خواهان جذب سرمایه های خارجی است نیاز به حمایت از سرمایه گذاران و تولیدکنندگان و عرضه مشوق های قوی دارد تا صاحبان سرمایه انگیزه سرمایه گذاری در ایران را داشته باشند. تنها در این صورت است که می توان به افزایش تولید ناخالص داخلی و افزایش نرخ رشد اقتصادی و رسیدن به فرصت های شغلی مورد نیاز و تحقق رفاه جامعه امیدوار باشیم.