مهندس ابراهیم قدیریان، مدیرعامل فولاد آلیاژی ایران در گفت و گو با چیلان به نیاز کشور به تولید ریل و توانمندی شرکت های ایرانی در تولید ریل ملی پرداخت و آمادگی فولاد آلیاژی ایران و اصلاح خطوط تولید این شرکت را برای کمک به توسعه حمل و نقل ریلی اعلام کرد. وی در گفت و گو با چیلان، آمادگی خود را جهت تاسیس یک شرکت مشترک بین فولاد آلیاژی و ذوب آهن با هدف تولید و توسعه ریل اعلام کرد.

وضعیت سه ضلعی راه آهن، ذوب آهن و فولاد آلیاژی

از ابتدای امر و با قراردادهایی که مابین ذوب آهن و راه آهن جمهوری اسلامی بسته شد، قرار شد تا ذوب آهن تولید شمش و نورد ریل را به صورت یک پروژه ملی دنبال کند و ریل راه آهن ایران را تامین کند. عقب افتادن ذوب آهن از روند این پروژه ملی باعث شد تا فولاد آلیاژی به عنوان تامین کننده شمش به ذوب آهن وارد شده تا ریل به سازمان راه آهن تحویل داده شود.

طی مذاکراتی که اوایل سال 95 انجام و به قراردادی بین آلیاژی و ذوب آهن منتج شد، مبنا بر این قرار گرفت که در مرحله اول سه هزار تن شمش به ذوب آهن تحویل دهیم و در مرحله دوم 10 هزار تن به ذوب آهن ارسال شود و در این مسیر مدیران و کارشناسان راه آهن جمهوری اسلامی و ذوب آهن از خط تولید فولاد آلیاژی بازدیدها و تست هایی انجام شد و در نهایت امر نیز مورد تایید قرار گرفت.

بر اساس شنیده ها و با توجه به تعاملات قبلی راه آهن و ذوب آهن، بدهی هایی توسط ذوب آهن به راه آهن هنوز وجود دارد که نبود نقدینگی و عدم توانایی بازپرداخت بدهی های قبلی ذوب آهن به راه آهن و شرایط اقتصادی ذوب آهن این توافق در هاله ای از ابهام باقی مانده است و به نظر می رسد که با توجه به این مسائل این همکاری منقطع شده است.

سهم حمل و نقل ریلی در سند چشم انداز توسعه کشور

مسئله مهم این است که بر اساس سند چشم انداز توسعه ملی نیاز به 150 تا 200 هزار تن ریل برای احداث خطوط جدید و نگهداری خطوط موجود به طور سالانه نیاز داریم تا در پایان برنامه ششم توسعه، سهم حمل‌ونقل ریلی در جابجایی بار به ۳۰ درصد و در حمل مسافر ۲۰ درصد برسد. بر همین اساس باید ۲۵هزار کیلومتر خطوط جدید راه‌آهن احداث گردد که برای دستیابی به آن نیازمند حدود ۳میلیون تن ریل هستیم. بر همین اساس شاهد هستیم که امر به کندی صورت می پذیرد.

نکته عجیب اینکه کشورمان در حال واردات ریل از کشورهای دیگری هستیم در صورتی که قابلیت تولید آن در داخل کشور وجود دارد. در حالی که باید با تعرفه مناسب جلوی واردات آن گرفته شود و در این راه از ابزارهای تعرفه ای یا عوارض مقابله انجام شود. در این مسیر می بنیم که تناقض عجیبی وجود دارد و از یک سو اذعان می شود که نقدینگی برای خرید ریل داخلی وجود ندارد و از سوی دیگر شاهد واردات این محصول از خارج از کشور هستیم.

سئوال اینجاست که چرا تلاشی برای ایجاد این زنجیره تامین ریل در کشور صورت نمی گیرد؛ زنجیره ای که علاوه بر بهبود وضعیت اقتصادی می تواند به ایجاد بیشتر اشتغال نیز کمک کند. در شرایطی که چه از نظر اقتصادی و اشتغال نیاز به تلاش بیشتری است.

بحث حمل و نقل ریلی به لحاظ هزینه، پارامتر مهمی در بخش قیمت تمام شده فولاد ایفا می کند و در مبادلات آهن و موضوع مهم نوسانات کم قیمت دلار می باشد که در اوزان بالا مبلغ قابل توجهی نیز می باشد که قیمت تمام شده فولاد ایران را از سایر کشورها بالاتر می برد.

حتی قیمت حمل و نقل ریلی بر روی تولیدات فولادی تاثیر گزار  است. مثل حمل و نقل سنگ فولاد از معادن به کارخانه و از کارخانه به سایر نقاط که مبلغ 40 دلار بر هر تن محصول می رسد که رقم بالایی است و باید به نصف تقلیل پیدا کند. چراکه قدرت رقابتی تولید داخل را تحت تاثیر قرار می دهد.

قابلیت تولید شمش و نورد ریل در فولاد آلیاژی

برای داشتن 500 هزار تن محصول خروجی تقریبا یک میلیون و 200 هزار تن مواد جابجا می شود هم برای رقابت پذیر شدن تولیدات داخلی و هم برای جلوگیری از واردات و خروج ارز از کشور؛ کاهش هزینه حمل و نقل ریلی و توسعه راه آهن را می طلبد.

اگر نیاز باشد می توانیم با اصلاح خطوط تولید به این مهم دست پیدا کنیم و حتی اگر تقاضای تولید ریل هم داشته باشیم پتانسیل اینکه به یک صادر کننده تبدیل بشویم هم امکان پذیر است که یکی از استراتژی های مجموعه نیز بوده است ولی شرط اول این امر نیازمند بودن به سفارش اولیه است.

آخرین وضعیت فاز دوم فولاد آلیاژی

تقریبا از آبان ماه سال گذشته قرار بر این بود که طی دو سال آینده، فاز دوم فولاد آلیاژی به بهره برداری برسد و امیدواریم که ابان سال 97 شاهد به به بهره برداری رسیدن این واحد باشیم.

در خصوص تولید ریل فعلا برنامه ای برای توسعه آن نداریم ولی این موضوع را باید متذکر شوم که ذوب آهن اصفهان این پتانسیل را دارد که تولید ریل داشته باشد ولی به یک مدیریت همه جانبه در این خصوص نیاز دارد.

ایجاد ثروت با توسعه بازارهای صادراتی

ما باید به دو دلیل صادرات را سر لوحه خود قرار دهیم یک اینکه باید ایجاد ثروت کنیم. بدین معنی که دولت باید با توجه به افزایش رشد اقتصادی پول چاپ کند تا توازن بر قرار شود و در صادرات محصولات در کشور مقصد به فروش برسد و در کشور ایجاد ثروت بشود و نقدینگی افزایش پیدا کند تا صادر کننده قدرت خرید بالایی داشته باشد

در حالت دوم ایجاد اشتغال داخلی می کند. به این صورت که با اخذ سفارش جدید توان تولیدی مجموعه و به نسبت آن اشتغال و در کنارش درآمد نیز افزایش پیدا میکند که این موضوعات همان موضوع اقتصاد مقاومتی. تولید و اشتغال است که رهبر معظم فرمودند.

طی چند سال گذشته قدرت پول ایران نسبت به ارز خارجی به شدت موازنه منفی پیدا کرده است . البته این مورد جنبه مثبتی هم دارد و این است که صادرات را برای کشور ما  راحت تر کرده است به این دلیل که موجب شده است که کشور مقابل راحت تر از ما خریداری کنند و سود بیشتری را عاید شرکت ها میشود و افزایش درآمد را شامل می شود.

برای اولین بار در سال گذشته توانستیم بیش از 5 میلیون تن صادرات داشته باشیم و علت آن است که نرخ ما برای صادرات بهتر از نرخ بازار داخلی بود و افزایش صادرات را برای ما به همراه داشت.

انتظارات از دولت دوازدهم

این اقدامات مثبت برای تسهیل در صادرات شروع شده است که شامل دولت الکترونیکی و اینکه گمرکات ما به صورت پنجره واحد گمرکی  تبدیل شده اند که همین باعث سهولت در امر واردات و صادرات شده است و میبایست در این مسیر حرکت کنیم  تا سالم سازی در کلیه سطوح اقتصاد اتفاق بیفتد و امیدوارم که قوانین و مقررات در جهت سهولت صادرات بهبود پیدا کند و  در کنار این موارد نیز انظباط مالی و اقتصادی بهتر از گذشته بشود  البته زمان بر است ولی شدنی است .

به طور مثال موضوع توسعه ریلی یکی از همین موضوعاتی است که اقتصاد کشور را تحت شعاع قرار میدهد و با توسعه خطوط ریلی میتوان  چرخ بسیاری از صنایع کشور را چرخاند و این موضوع میتواند جایگزین وضعیت مسکن برای تقویت اشتغال زایی بشود  وحتی این امکان را میدهد که سهم حمل و نقل را در قیمت تمام شده واردات و صادرات کاهش دهد که باعث افزایش قدرت صادرات و رقابتی شدن بازار می کند.