بر همه فعالان و تولیدکنندگان فولاد کشور روشن است که مشکل اصلی صنعت فولاد کشور نبود نقشه راه و توسعه این صنعت است. علاوه بر این، رکود تقاضا نیز مشکل اصلی دیگر فولادسازان کشور به شمار می آید. همه می دانند اگر تغییراتی در موقعیت های فولاد طی چند ماه گذشته داشتیم به واسطه  تصمیات چین در کاهش آلودگی و توقف صد ها کارخانه آلوده و در نتیجه افزایش صادرات ایران بوده است.

بهره بالای بانکی، مالیات های ناعادلانه، عدم توازن در زنجیره فولاد، سخت گیری بی مورد ادارات دولتی نظیر گمرک و محیط زیست، نبود زیرساخت مناسب مانند راه آهن، بنادر و آب و بیمه تامین اجتماعی معضلات دیگری است که فولادسازان با آن مواجه هستند. در چند سال گذشته تقریبا تمام فولاد سازان در حاشیه ضرر بودند و از اینرو چگونه میتوانند بهره های بانکی بالای 20 درصد پرداخت نمایند؟متاسفانه در امر مالیات هم امور مالیاتی سلیقه ای عمل میکند. به طور کلی صنعت فولاد تاب و تحمل 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده را ندارد مضافا اینکه مالیاتی که دریافت می شود، مالیات بر ارزش است نه مالیات بر ارزش افزوده!

باید گفت عدم توازن در زنجیره فولاد، عدم توازن در مجوزات صادره در رسته های مختلف، عدم توجه به برنامه کشورهای رقیب مانند ترکیه، اوکراین، هند و کشورهای عربی همواره مشکلاتی را برای فولادسازان ما ایجاد کرده است. همچنین وجود شرکت های خصولتی و استفاده از رانتهای دولتی مشکل دیگر فولادسازان کشور است.

بنابراین با وجود این همه مشکل ریز و درشت در صنعت فولاد ایران عزم جدی دولت محترم و به کارگیری راهکارهای چندگانه و عملیاتی شدن همزمان آن ها برای رشد صنعت فولاد کشور ضروری به نظر می رسد. پیشنهاداتی که می توان برای حل مشکلات فولادسازان مطرح کرد شامل موارد ذیل است:

• تدوین نقشه راه صنعت فولاد با نظر دولت محترم و تولید کنندگان فولاد و تصویب آن
• کاهش بهره بانکی برای تولیدکنندگان فولاد
• بهبود فضای کسب و کار و تحریک بازار مسکن
• اجرای دقیق اصل 44 در صنعت فولاد
• تک نرخی کردن ارز برای جلوگیری از رانت و رونق صادرات
• ایجاد بستر و زیرساخت های مناسب برای صادرات
• اعطای مشوق های صادراتی و مالیاتی
• کاهش نرخ سود سپرده بانکی
• اصلاح قوانین کسب و کار از جمله مالیات بر ارزش افزوده و بیمه تامین اجتماعی
• ایجاد امنیت سرمایه گذاری داخلی و خارجی