سید حسین احمدی، مدیر عامل مجتمع فولاد خراسان در گفت و گو با چیلان یکی از اتفاقات عجیب در چند سال گذشته در صنعت فولاد ایران را که هنوز هم ادامه دارد، سرمایه گذاری شرکت های معدنی در فولادسازی و حتی نورد عنوان کرد و گفت: موضوعی که شاید یکی از دلایل اصلی آن، خصوصی سازی ناصحیح کارخانجات فولادی و معادن سنگ آهن بوده است به گونه ای که برخلاف روال خصوصی سازی در صنعت مس، معدن و کارخانه فولاد در یک پکیج سودآور به بخش خصوصی واگذار نشده است و فقط کارخانه فولادی در مسیر خصوصی سازی قرار گرفته است.

وی افزود: نتیجه این رویکرد ناصحیح این شده که حاشیه سود 40 تا 50 درصدی معادن بزرگ سنگ آهن کشور به جای آنکه صرف افزایش ذخایر همان معادن و افزایش ظرفیت تولید سنگ آهن و کنسانتره و گندله از طریق اکتشاف و استخراج شود، صرف توسعه افقی این واحدها به سمت صنایع ذوب و نورد شده است و کار تا جایی پیش رفته که بر طبق آخرین اطلاعات منتشره از پایش طرح جامع فولاد، در افق 1404 حدود 13 میلیون تن کمبودکنسانتره خواهیم داشت!

احمدی خاطرنشان کرد: البته نشانه های این کسری از هم اکنون هم قابل مشاهده است به طوری که ما به سختی کنسانتره مورد نیاز خود در فولاد خراسان را تهیه می کنیم و شرکت های معدنی نیز مدام از این موضوع سخن می گویند که کنسانتره و گندله تولیدی خود را برای تامین خوراک واحدهای احیاء خود برنامه ریزی کرده اند و در آینده ای نزدیک امکان فروش این محصول به واحدهای فولادی وجود ندارد!

وی با بیان اینکه چرا حاشیه سود 2 تا 3 برابری واحدهای بزرگ معدنی نسبت به فولادسازان صرف اکتشاف و استخراج سنگ آهن نشده است تا اکنون با شدت کمتر و در سال های آینده با شدت زیادتر با نگرانی به نام کمبود کنسانتره روبرو نباشیم؟ گفت: آیا رسالت اصلی معادنی که پروانه بهره برداری آن ها به نام دولت است، تامین مواد اولیه مورد نیاز واحدهای فولادی نیست؟ حتی در شرایط کنونی که معایب این رویکرد غلط مشخص شده است هم متاسفانه نظارت کافی برای راهبری و هدایت سرمایه گذاری واحدهای معدنی در تولید فولاد اعمال نمی شود به طوری که احداث حدود 6 میلیون تن طرح فولادی توسط واحدهای بزرگ معدنی آغاز شده است و مراحل اولیه پیشرفت را هم پشت سر گذرانده است.

مدیرعامل فولاد خراسان تصریح کرد: به نظر می رسد یکی از رسالت های اصلی ستاد زنجیره فولاد کشور می بایست هدایت صحیح طرح های توسعه واحدهای معدنی در طول زنجیره فولاد باشد تا سرمایه گذاران صنعت فولاد کشور بتوانند با اطمینان خاطر از تامین مواد اولیه مورد نیاز خود در مسیر توسعه صنعت فولاد حرکت کنند چرا که در غیر این صورت در سال های آتی با چالش های زیادی در تامین خوراک فولادسازان روبرو خواهیم شد و ظرفیت تولید و اشتغال فعال فولاد کشور با تهدید جدی روبرو خواهد شد.