صنعت فولاد با توجه به گسترده بودن و اثرگذاری اقتصادی آن یکی از صنایعی است که می‌توانیم برایش جایگاه ویژه‌ای در کشور مدنظر داشته باشیم دقیقا همانطور که دهکده جهانی تصمیم‌گرفته میزان تولید و مصرف آن را به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی مدنظر داشته باشد.

این درحالی است که ایران اسلامی با توجه به پتانسیل‌ها و امکاناتی که در این صنعت به خود دیده یکی از تولیدکنندگان مهم این ماده اولیه بسیار مهم است و می‌توانیم از این امتیاز برای ایجاد ارزش افزوده بالاتر اقتصادی کشور استفاده کنیم.

اما با درنظر گرفتن فراز و فرودهایی که معمولا صنعت فولاد کشورمان طی چندین سال اخیر به خود دیده بعضا می‌بینیم فولاد ایران علی‌رغم امتیازاتی که در اختیار دارد نمی‌تواند آنطور که شایسته است در اقتصاد کشورمان نقش آفرینی داشته باشد.

در این زمینه بسیاری از بررسی‌ها بیانگر این نکته است که موازی‌کاری‌ها، بخش‌نامه‌های مختلف، تصمیم‌گیری‌های جزیره‌ای و همچنین بعضا بی‌اطلاعی بخش‌های درگیر از نیازهای یکدیگر باعث بروز چالش‌های متفاوتی در این صنعت شده و در نهایت امتیازات ایران را در این صنعت زیر سئوال برده است.

اما با توجه به کارکردهای متفاوتی که برای جشنواره ملی فولاد امسال مدنظر قرار گرفته است می‌توان امیدوار بود این چالش‌ها با گردهمایی همه دست‌اندرکاران فولادی در یک تاریخ و یک محل مشخص به حداقل خود برسد، به این دلیل که اکنون شرایط اقتصادی کشورمان بگونه‌ای است که باید در بخش‌های مختلف تولیدی به افزایش سطوح بومی‌سازی توجه بیشتری داشته باشیم.

در همین راستا باید در جشنواره امسال مسئولان برگزاری اینگونه در نظر داشته باشند که آنچه واقعا تکمیل کننده زنجیره تولید فولاد این صنعت استراتژیک کشور نیاز دارد دقیق، صریح و شفاف از سوی تولیدکنندگان مطرح شود تا سایر نهادهای مرتبط از جمله مسئولان تصمیم‌گیرنده و حتی صنایع کوچکتر تامین کننده مواد اولیه یا قطعات مورد نیاز صنایع تولید کننده فولادی بتوانند براساس آن برنامه‌ریزی دقیق و هدفندی برای تامین نیازهای واقعی فولاد کشورمان داشته باشند.

نکته قابل توجه این است که نباید اجازه دهیم این جشنواره که قرار است زنجیره تولید فولاد را تکمیل کند به جلسه‌ای برای مطرح شدن نیازهای غیرهدفمند تبدیل بشود چون این جشنواره قرار است یک هدف یعنی تقویت، بومی‌سازی و انسجام بیشتر صنعت فولاد را درنظر داشته باشد.