محمدحسن عرفانیان پیشکسوت صنعت فولاد و مجری ساخت فولاد مبارکه اصفهان در گفت و گو با چیلان گفت: به اعتقاد من فولاد در تامین قطعات مسئله و مشکلی ندارد بلکه ساختار سازی در کشور برای تامین از داخل تعریف نشده و چون قانونی برای آن تبیین نشده، امکانات در جهت آن نیست.

وی افزود: باید بتوانیم تکنولوژی و دانش فنی ساخت واحدها، کارخانه ها و خطوط تولید را که به داخل کشور منتقل کرده ایم، در وهله نخست بومی نماییم. به عبارت دیگر باید شرایطی فراهم شود که دانش فنی ساخت تجهیزات به صورت مرحله به مرحله از خارج مرزها منتقل شده و سپس می توان بر روی ارتقاء آن کار کرد. در غیر این صورت مهاجرت و انتقال تکنولوژی به تنهایی کافی نیست.

عرفانیان خاطرنشان کرد: نمونه این اقدام، دانش فنی ساخت واحدهای احیا مستقیم می باشد که هنوز هم 60 درصد تجهیزات آن از خارج از کشور تامین می شود در حالی که بیش از 20 سال تجربه اجرای پلنت های زیادی با این تکنولوژی در ایران وجود دارد.

وی تصریح کرد: لذا ماموریت انتقال تکنولوژی و سپس بومی سازی باید به سازندگان ما داده شود و ساختارهای دولتی نیز باید بر روی این موضوع کانون یافته و متمرکز شود. یعنی سازندگان به صورت مشروط حمایت شوند و هدایت یابند و در کنار آن نظارت مشروط هم بر روی آنها صورت گیرد. البته مجلس از سال 75 و به پیشنهاد فولاد مبارکه در این راستا گام های خوبی برداشته و قانونی تحت عنوان ارجاع را به تصویب رسانده بود که طبق آن قراردادها بایستی امور به طرف های ایرانی واگذار می شد تا حتی اگر وارداتی صورت می گرفت با هماهنگی و مسئولیت طرف ایرانی باشد تا کم کم شاهد کاهش وابستگی به خارج باشیم. این قانون از همان سال تغییرات زیادی را شاهد بود و مقاومت های زیادی نیز از داخل در رابطه با آن وجود داشت و در نهایت به قانون حداکثر تغییر نام داد. طبق این قانون واردات کالاهای خارجی مشابه ساخت داخل ممنوع اعلام شده و چنانچه ساختارها به گونه ای اصلاح شود که ساخت داخل صورت گیرد می توان از این قانون بهره برداری و استفاده کرد.