به نظر من در شرایط کنونی جایی که بیشترین پتانسیل را برای کاهش هزینه‌های تولید فولاد دارد، در ناحیه فولادسازی است، به‌ ویژه قسمتی که در آن عملیات ذوب انجام می‌شود. در شرایط کنونی که ما با کمبود سنگ‌آهن مواجه هستیم مشکلی که روی ‌داده این است که کیفیت کنسانتره در کشور ما تغییر کرده است. مشخصاً اینکه می‌بینیم به دلیل تغییر جنس سنگ معادن، شاهد افزایش مقدار سیلیس و تا حدودی هم گوگرد و فسفر در کنسانتره هستیم.  این مواد در بخش معدن ایجاد می‌شوند و به همان صورت وارد کنسانتره می‌شوند، در گندله هم حفظ شده و در آهن اسفنجی به همین صورت ادامه پیدا می‌کنند. در مرحله ذوب برای از بین رفتن این موارد هزینه زیادی انجام می‌شود. یکی از راه ‌هایی که می‌تواند به میزان زیادی هزینه‌ها را در زنجیره فولاد کاهش دهد، این است که این مواد زائد را در مراحل بالادستی حذف کنیم.  اگر سیلیس، گوگرد و فسفر را در بخش معدن حذف کنیم، هزینه‌های تولید فولاد به میزان زیادی کاهش پیدا می‌کنند. زیرا حذف این مواد در مرحله معدن هزینه بسیار کمتری از حذف آن در مرحله فولادسازی بر جای می‌گذارد. به نظر من این بزرگ ‌ترین و مهم ترین هزینه‌ای است که در حال حاضر در زنجیره فولاد کشور ما قابل کاهش دادن است تا بهای تمام شده تولید فولاد کاهش پیدا کند. راه‌ حل این مسئله این است که فولادسازهای ما بسته به کیفیت گندله و کنسانتره ای که دریافت می‌کنند،  به بخش معدنی پاداش بدهند.  یعنی هر چقدر در کنسانتره و گندله ای که دریافت می‌کنند، میزان سیلیس، فسفر و گوگرد کمتر بود به معدن کارها مبلغ بیشتری پرداخت کنند. این کار باعث می‌شود در بخش معدن این انگیزه ایجاد شود که خودشان نسبت به کاهش و رفع ناخالصی ها اقدام کنند.