مهندس صادق جاهد خطیبی، مدیرعامل هلدینگ گسترش صنایع و معادن ماهان که سرپرستی فولاد صنعت بناب را نیز بر عهده دارد، در گفت و گویی با چیلان، به برخی از برنامه هایش در این شرکت فولادی اشاره کرد و بر این نکته اشاره کرد که فولاد بناب برای سرمایه در گردش مشکلی ندارد و ما پولی به این واحد نداده ایم، بلکه مواد اولیه مورد نیازش را تأمین کرده ایم.   در ماه های اخیر کمبود قراضه به یکی از اصلی ترین مشکلات در حوزه فولاد کشور تبدیل شده بود، شما برای رفع این مشکل چه برنامه هایی در نظر گرفته اید؟ کشور ما از کشورهای تولیدکننده قراضه نیست اما یکی از راه حل هایی که برای رفع این مشکل در فولاد بناب پیگیری کردیم این بود که به جای قراضه از آهن اسفنجی استفاده کردیم. در بناب هم کوره القایی و هم کوره قوس داریم در کوره های القایی حدود 32 درصد از قراضه را کم کرده ایم و به جای آن از آهن اسفنجی استفاده می کنیم. کوره قوسی که استفاده می کردیم کوره قوسی بود که با قراضه کار می کرد، اما این کوره را تغییر دادیم و در حال  حاضر 90 درصد این کوره با آهن اسفنجی کار می کند. موضوعی که همیشه بر آن تأکید داشته ایم این است که صنعت فولاد باید خودش را با کمبود ها وفق دهد. مدیران و مهندسان صنعت فولاد در کشور ما باید این هنر را داشته باشند که در صورت کمبود، موارد دیگری را جایگزین کنند. برای نمونه در فولاد بناب توانسته ایم این کار را به خوبی انجام دهیم و استفاده از آهن اسفنجی را جایگزین قراضه کرده ایم. با توجه به اینکه به نظر می رسد در رسیدن به افق 1404 با کمبود سنگ مواجه می شویم، دولتمردان باید یک فکر اساسی برای تأمین قراضه مورد نیاز صنعت فولاد کنند. خب همه ما متوجه ایم که تا یک جایی می توان فشار کمبود سنگ را بر دوش معادن گذاشت اما از یک جایی به بعد معادن نمی توانند این بار را به دوش بکشند بنابراین برای آن زمان باید یک فکر اساسی کرد. در شرایط کنونی مصرف قراضه را با استفاده از آهن اسفنجی مدیریت کرده ایم، اما دولتمردان ما باید برای آینده به گونه ای برنامه ریزی کنند که از قراضه های کشور استفاده حداکثری شود تا از این طریق در افق 1404 کمبودی وجود نداشته باشد. برای تولید میلگرد بناب که ظرفیت آن بالاست، چه برنامه ای در نظر دارید؟ در بناب، گلوگاه ما فولادسازی است. حدود 430 هزار تن شمش از کوره های القا و قوس تولید می کنیم. اما در آنجا ظرفیت نورد ما حدود 2 میلیون و 200 هزار تن است. برای مابه التفاوت این رقم دو برنامه داریم: برنامه اول توسعه حوزه فولادسازی است و برنامه دوم این است با توجه به اینکه در این واحد آهن اسفنجی داریم می توانیم آن را به شرکت های دیگر داده از آنها شمش تحویل بگیریم و شمش را در نوردهایمان استفاده کنیم. مابه‌التفاوت موجود را با استفاده از شمشی که از بیرون خریداری می کنیم پر می کنیم. اما چرا تاکنون چنین کاری نکردیم به این دلیل است که قیمت در این زمینه بسیار تعیین کننده است. حتی اگر شمش را هم تهیه کنیم باید به این مسئله توجه کنیم که آیا بازار میلگرد امروز کشش این حجم از تولید را دارد یا ندارد؟ صادرات در شرایط کنونی مقرون به صرفه است یا خیر؟ لذا، هر زمانی که نیاز به تولید داشته باشیم خلاء تولیدمان را با خرید شمش از بیرون و کامل کردن ظرفیت نوردهای مان پر می کنیم.   مشکل  سرمایه در گردش فولاد بناب حل شد؟ این مشکل در سال های قبل وجود داشت، ولی امسال آن را حل کردیم. یکی از وظیفه های هلدینگ این است از تمام ظرفیت هایی که دارد استفاده کند تا همه واحدهایش بتوانند به خوبی کار کنند. ما با داشتن سنگ توانستم گندله آهن اسفنجی‌مان را تأمین کنیم، با داشتن آهن اسفنجی توانستیم خوراک واحد بناب را تأمین بکنیم. یکی از نقش های تأثیرگذار هلدینگی ما در چند ماهه اخیر این بود که توانستم حلقه های زنجیره را به یکدیگر وصل کنیم. این وصل شدن حلقه ها به یکدیگر باعث شد تا امروز چیزی حدود 50 میلیارد تومان آهن اسفنجی به بناب بدهیم، از این طریق در آنجا تولید صورت می گیرد و این پول در چرخش است. بنابراین، فولاد بناب برای سرمایه در گردش مشکلی ندارد. ما پولی به این واحد نداده ایم، بلکه مواد اولیه مورد نیازش را تأمین کرده ایم.