تولید «کک سوزنی» به عنوان ماده اولیه استراتژیک تولید «الکترود گرافیتی» به عنوان یکی از نیازهای اولویت یک صنعت کشور، از حدود یک دهه گذشته در دستورکار موسسین شرکت «فناور کربن اکسیر خوارزمی»، عضو هلدینگ HNT، قرار گرفته بود اما به دلیل وجود پارامتر های عدم قطعیت فراوان در این مسئله، این فعالیت ها به صورت متمرکز شکل نگرفتند. تا اینکه در روزهای پایانی سال 1397، با تاکید و پیگیری های دلسوزانه «معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری» این شرکت با هدف توسعه هرچه سریعتر فناوری تولید «کک سوزنی» و به تبع آن «الکترود گرافیتی» شکل گرفت و مراحل تقویت تیم فوق تخصصی، تولید در مقیاس آزمایشگاهی، انجام تست های مورد نیاز، ساخت پایلوت نیمه صنعتی با ظرفیت 500 تا 1000 کیلوگرم در روز و بهینه سازی تجهیزات و شرایط عملیاتی برای دستیابی به مشخصاتی مشابه بهترین نمونه های خارجی، در مدت زمان کوتاهی با تلاش شبانه روزی و گروهی به انجام رسیدند. اما متاسفانه درست چند روز پس از کلنگ زدن کارخانه تولید «کک سوزنی» با ظرفیت 20 هزار تن در سال و سرمایه گذاری مورد نیاز کمتر از 50 میلیون دلار در «مجتمع پتروشیمی تخت جمشید پارس عسلویه» متعلق به هلدینگ دانش بنیان HNT، خبری منتشر می شود که شوکه کننده است. وزارت صنعت، معدن و تجارت با همکاری وزارت نفت، پروژه ملی و عظیمی را برای تولید کک اسفنجی و کک سوزنی در مقیاس بسیار بزرگ و با سرمایه گذاری حدود یک میلیارد دلار!!! با امضاء تفاهم نامه ای آغاز می کنند. خبر به تنهایی و بدون اطلاع از آنچه در ده سال گذشته در این حوزه رخ داده می توانست خبر مسرت بخشی باشد. لیکن دریغ که صاحبان فن و بزرگان صنعت، آگاهند که این الگو دقیقا همان الگویی است که در بالا به مشخصات و پارامترهای تعیین کننده اش اشاره شد. مشخصاتی نظیر، مدیریت دولتی، سرمایه گذاری بسیار بالا و البته تصمیم گیری بر مبنای «الگوهای قدیمی» و «پاسخ های قدیمی»