صنعت فولاد به دلیل گستردگی زنجیره تولید آن از سنگ تا رنگ، نیاز مبرم به زیر ساخت‌های تضمین کننده این زنجیره دارد که متاسفانه به دلیل عدم جامع‌نگری در خصوص پروژه‌های توسعه از معدن تا محصول نهایی با ارزش افزوده بالا منجر به ایجاد ضعف‌هایی در فرآیندهای صنعت فولاد شده است. به طوری که تامین مواد اولیه مورد نیاز واحدهای تکمیلی فولادسازی از جمله واحدهای نورد سرد و خطوط پوشش‌دار در اکثر مواقع با مشکل مواجه است. علاوه بر این و مهمتر از این مورد، بحث تامین مواد اصلی و مورد نیاز فولادسازان، از جمله سنگ آهن، یکی از چالش‌های پیش روی این صنعت است و معادن موجود به دلیل انجام توسعه‌های کنار معدن از جمله گندله سازی و احیا و نیز فولادسازی موجب ایجاد کمبودهایی در تامین مواد اولیه اصلی برای فولاد سازان بزرگ کشور از جمله شرکت فولاد مبارکه، ذوب آهن و... شده است. علاوه  بر چالش‌های ذکر شده در صنعت فولاد، مشکلاتی نیز وجود دارد که که بازیگران غیر اصلی فولاد در بازار ایجاد کرده اند و باعث ایجاد اختلال در تامین نیاز تولیدکنندگان پایین دستی و نیز صادرات محصولات فولادی شده است‌ و این مشکل روز به روز شدیدتر می‌شود. علاوه بر بازیگران غیر اصلی  فولاد در بازار، خود دولت نیز بر این چالش‌ها می‌افزاید و به جای روان سازی فرآیند کلان تولید در صنعت فولاد، خود باعث ایجاد ترمزی در امر صادرات محصولات فولادی می‌گردد. انتظار است در شرایط تحریم فعلی، سیاست‌هایی پیاده شود که مشوق برای امر تولید و صادرات محصولات فولادی با ارزش افزوده بالاتر باشد که این نوع صادرات در صورت تامین نیاز واقعی داخل کشور مد نظر می‌باشد. در شرکت‌های پایین دستی فولادسازی از جمله واحدهای نورد سرد و واحدهای دارای خطوط تکمیلی پوشش‌دار مسئله نقدینگی و بالا بودن هزینه‌های مالی این شرکت‌ها موجب افت شدید حاشیه سود و افزایش هزینه‌های مالی شرکت و کاهش سود عملیاتی شرکت گشته که در این خصوص دولت و بانک‌ها بایستی در جهت رونق تولید تضمین تداوم تولید کارخانجات حامی واحدهای تولیدی باشند. به هر شکل منطق حکم می‌کند تا از منابع خدادادی این مرز و بوم به بهترین شکل استفاده شود و فولاد تولید شده با بالاترین میزان ارزش افزوده به مرحله صادرات وارد شود نه آنکه با صادرات مواد خام سرمایه های ملی خود را در فضای غبار آلود امروز به رایگان از دست دهیم.