احمد دنیانور، مدیرعامل مجتمع فولاد جنوب، در گفتگو با چیلان عنوان کرد که تحریم‌ها باعث افزایش قیمت تمام‌شده تولیدات فولادی شده و برای فعالان صنعت فولاد، زحمت ایجاد کرده، اما مانع از توسعه صنعت فولاد نشده و در دوران پس از انقلاب، تولید فولاد از 380 هزار تن در سال 57 به بیش از 27 میلیون تن در سال 98 رسیده است. مدیرعامل مجتمع فولاد جنوب در گفت‌وگو با خبرنگار چیلان در مورد تأثیر تحریم‌ها بر صنعت فولاد گفت: برای ارزیابی تأثیر تحریم‌ها باید آمارها را بررسی کنیم. تحریم مربوط به امروز نیست و ما چهل سال است که تحریم هستیم. تولید فولاد ایران در سال 1357، 380 هزار تن بوده است. میزان تولید فولاد کشور در سال 1384، یعنی سالی که تحریم‌ها شدت بیشتری یافت به 10 میلیون تن رسید و ما در سال 1384، 15 میلیون تن واردات فولاد داشتیم. تولید فولاد در کشور هم‌اکنون به بیش از 27 میلیون تن رسیده و در واقع، در عرض 14 سال که تحریم نیز بوده‌ایم، 18 میلیون تن به ظرفیت تولید فولاد کشور اضافه شده است. احمد دنیانور با ارائه این آمار در مورد رشد چشمگیر تولید فولاد در کشور گفت: این آمارها نشان می‌دهد که تحریم، توسعه و رشد صنعت فولاد ایران را متوقف نکرده است. این شعار نیست و یک واقعیت آماری است. البته تحریم‌ها برای شرکت‌های فولادی زحمت ایجاد کرده و قیمت تمام‌شده را بالا برده است. با این حال، رشد و توسعه صنعت فولاد با قوت ادامه داشته است. ایران در حال حاضر، یکی از ده تولیدکننده بزرگ فولاد در دنیا است. مدیرعامل مجتمع فولاد جنوب در مورد اولویت‌های صنعت فولاد کشور، عنوان کرد: دو چیز در شرایط فعلی باید در اولویت شرکت‌های فولادی باشد. اول این‌که در شرایط فعلی، شرکت‌های فولادی باید کمترین وابستگی را به خارج داشته باشند و تا آنجا که می‌توانند نیازهای خود را از داخل کشور تأمین کنند. خوشبختانه خودکفایی ما در صنعت فولاد به بالاتر از 90 درصد رسیده است. اولویت دوم، افزایش بهره‌وری است و بهره‌وری نیز به این معنا است که با امکانات کمتر و مصرف کمتر آب، گاز و برق، بهره‌برداری بیشتری داشته باشیم. آفت‌های داخلی صنعت فولاد مدیرعامل مجتمع فولاد جنوب در مورد آفت‌های داخلی که دامن‌گیر صنعت فولاد کشور شده است، عنوان کرد: ما در حوزه داخلی، آن‌چنان که برخی می‌گویند با خودتحریمی روبرو نیستم، چرا که ما در داخل کشور دشمن نداریم و آفتی که وجود دارد، ناکارآمدی است. ناکارآمدی به این معنا است که ما در برخی اوقات نمی‌دانیم که خیر و صلاح اقتصاد کشور چیست. دولت باید سیاستگذار باشد و در امور اجرایی اقتصاد کشور دخالت نکند. در حوزه سیاست‌گذاری نیز دولت باید از نظرات بخش خصوصی استفاده کند اما متأسفانه از نظرات بخش خصوصی، به‌هیچ وجه بهره گرفته نمی‌شود. احمد دنیانور با اشاره به برخی بی‌تدبیری‌ها که بر صنعت فولاد تأثیر می‌گذارد، گفت: یکی از آفت‌ها، بخشنامه‌های خلق‌الساعه است. صدور بخشنامه‌های خلق‌الساعه به نفع اقتصاد کشور نیست و باعث پریشان‌حالیِ تولید می‌شود. وی همچنین به یکی دیگر از آفت‌ها که جزیره‌ای عمل کردن نهادها است، اشاره کرد و گفت: وضعیت به نحوی است که ما ستاد مشترک اصلی که همه نهادها از آن تبعیت کنند، نداریم و دستگاه‌ها به‌صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند. بعضاً دیده شده که ستاد اقتصاد مقاومتی یا شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا تصمیماتی می‌گیرند که این تصمیمات توسط سازمان امور مالیاتی، گمرک یا بانک‌ها اجرا نمی‌شود و این نهادها می‌گویند که ما دستورالعمل‌های خاص خود را داریم! این عملکرد جزیره‌ای به تولید کشور آسیب می‌زند.