متن کامل یادداشت ارسالی مصطفی عبدالهی، مدیرعامل نورد گرم فلز به شرح زیر است: خبر مصوبه اخیر وزارت صنعت ، معدن و تجارت در خصوص الزام به عرضه شمش در بورس کالا منجر به کاهش قیمت فولاد شد و این کاهش قیمت‌ها باعث شد فولادسازان از روز سه شنبه ۱۵ مهر در مقابل این کاهش قیمت موضع گیری کرده و روزی نیست که از معایب کاهش قیمت‌ها و یا زیر سوال بردن نوردکاران سخنی به میان نیاورند. نکته‌ای که فولاد سازان بر آن تاکید دارند و جای سوال دارد این است که روال تولید شمش و تبدیل آن به میلگرد حدود یک ماه و نیم زمان می‌برد اما دبیر محترم انجمن فولاد در تازه‌ترین اظهارات خود گفتند نوردکاران در مقابل کاهش قیمت‌ها مقاومت کردند، مگر تولید شمش به میلگرد یک روز زمان میبرد که طی یک روز انتظار کاهشی همان اندازه هستند. این در حالیست که نوردکاران شمش را با قیمت ۱۱ هزار و ۳۰۰ تا ۱۲ هزار تومان خریداری کردند و محصول را یک روز پس از اینکه شمش فولاد کاهش ۱۵۰۰ تومان را تجربه کرد، با کاهش ۴۳۰ تومانی به نسبت آخرین معامله و با ضرر و برای همراهی موج کاهشی به قیمت ۱۰ هزار و ۸۰۰ تومان فروختند اما تولیدکنندگان شمش مواد اولیه را همچنان طبق فرمول سال گذشته و بدون لحاظ هیچگونه افزایش هزینه‌های تورم در سال جاری خریداری می‌کنند و قیمت تمام شده آن‌ها در حال حاضر حدود کیلویی ۵ هزار تومان است . حال سوال این است که فولادسازان که در شش ماهه نخست امسال ۱۱ میلیون ۲۰۰ هزار تن شمش فولادی تولید کرده‌اند، چرا در این مدت تنها یک میلیون و ۴۲۷ هزار تن شمش در بورس کالا عرضه کردند و چرا پاسخگوی عرضه قطره چکانی و رشد بی رویه قیمت فولاد نیستند و اعلام نمی کنند مابقی شمش هایی که در بورس کالا عرضه نشده به چه روشی فروخته شده وآیا صادر شده و یا در انبار نگهداری شده و یا به قیمت‌های آزاد و بالاتر از نرخ کشف شده در بورس کالا فروخته شده ؟ با چه عدالتی سودهای حداقل ۵ هزار تومانی را که در شش ماهه نخست امسال از جیب مصرف کننده نهایی و به قیمت ضرر و زیان به زنجیره پایین دستی کسب شده را توجیه می‌کنند؟ و حال که ملزم به عرضه کل شمش فولادی تولیدی خود از طریق مجرای قانونی (بورس کالا) هستند چرا به جای عرضه به دنبال محکوم کردن تولید کنندگان نوردی هستند؟ نکته دیگر این که در شش ماهه نخست امسال یک میلیون و ۷۰۰ هزار تن محصول فولادی در بورس کالا عرضه شده که متاسفانه برخی به دنبال بازی با کلمات هستند و اعلام می‌کنند بخش عمده حجم عرضه مقاطع مربوط به نوردکاران نیست و واحدهای خود مصرف در بورس کالا عرضه کرده‌اند اما نکته مهمی که وجود دارد این است که مگر شمش فولادی مورد نیاز واحدهای خود مصرف در بورس کالا عرضه شده و یا محصولی که تولید می‌کنند تفاوت دارد که آن‌ها را از نورد کاران جدا می‌کنند موضوع عرضه میلگرد و تیرآهن در بورس کالا است و نباید تولیدکنندگان را از هم تفکیک کرد و گرنه تولیدکنندگان دولتی از مزایایی در تولید برخوردارند که واحدهای کوچک خصوصی از آن‌ها بهره ای نمی‌برند اما محصولشان را در کنار واحدهای بزرگ دولتی در بورس کالا عرضه می‌کنند.