بهادر احرامیان، نایب رئیس انجمن فولاد در سرمقاله نشریه آذرماه نشریه چیلان نوشت: بازار فولاد ایران در حال حاضر به دلیل وجود شرکت های متعدد کوچک و متوسط در تمام طول زنجیره ازمعادن سنگ آهن گرفته تا گندله، آهن اسفنجی، شمش القایی، شمش قوسی و نوردکاران طویل و عریض با کمتر از ده سال قبل یعنی زمانی که دومین وارد کننده خالص فولاد دنیا بوده ایم، تفاوت های اساسی دارد.

 در آن سال ها، سازوکار کنترل بازار ایران از یک سو با کنترل حجم واردات – و تعرفه های آن- و از سوی دیگر با اعمال کنترل بر فروش چند شرکت بزرگ دولتی قابلیت تنظیم داشت. به تدریج و با افزایش حجم تولید مازاد بر مصرف و ظهور واحدهای کوچک و متوسط و قطع تقریبی واردات، راهبرد قبلی دیگر پاسخگوی این نیاز تنظیمی نیست.

 در چنین شرایطی و با کاهش روز افزون تمرکز در بخش های مختلف زنجیره تولید فولاد، همکاری تمامی حلقه ها اعم از نظام توزیع، نورد، فولاد سازی و معادن بالادستی در تدوین و اجرای هر رویکرد تنظیم بازار الزامی است. به دلیل گستردگی خانواده فولاد کشور هیچ گروهی از ذی‌نفعان قادر نیست که تمامی خواسته های خود را بر دیگران اعمال نماید چراکه خنثی کردن اقدامات از ابتکار عمل انجام شده سهل تر می باشد.

 بنابراین تنها راه پیش رو همکاری و همفکری در یک فضا و گفتمان با احترام متقابل و درون خانوادگی و ارائه راهکارهای مشترک در کنار دولت و سیاستگذاران محترم می باشد و انجمن فولاد هم با این رویکرد به طور رسمی همواره تلاش برای سوق دادن سیاست های دولت به سمت واگذاری امور بازار فولاد به تولیدکنندگان و نظام توزیع در همه بخش ها تا محصول نهایی داشته است.