به گزارش چیلان، سرپرست فولاد اکسین در گفت‌وگو با چیلان به مهم‌ترین مانع تولید فولاد کشور پرداخت: شرطی‌سازی تنظیم بازار به صادرات فولاد اشتباه است مهندس امین آسیابان سرپرست مدیریت عامل فولاد اکسین در گفت‌وگو با چیلان اظهار داشت: شرطی‌سازی و ارتباط دادن تنظیم بازار داخلی به صادرات فولاد، مهم‌ترین مانع فعلی تولید در صنعت فولاد است. صادرات فولاد نیازمند برنامه‌ریزی بلندمدت برای برندسازی و یافتن بازارهای صادراتی است و بخشنامه‌های خلق‌الساعه، مخل فرآیندهای اصولی صادراتی است.   از نظر شما مهمترین مانع تولید در صنعت فولاد در حال حاضر چیست؟ مهمترین مانع تولید در صنعت فولاد خصوصاً صنعت نورد گرم ورق‌های فولادی عریض به عنوان یک صنعت استراتژیک، شرطی کردن و ارتباط دادن تنظیم بازار داخلی این نوع ورق‌ها به حوزه صادرات است. اتخاذ چنین تصمیماتی علاوه بر نامتعادل نمودن بازار داخل و افزایش بی‌رویه قیمت‌ها در بخش مواد اولیه (تختال) به دلیل پایین بودن ارزش پول ملی، باعث خدشه دار نمودن برندسازی انجام‌شده توسط شرکت‌های ایرانی می‌شود؛ برندسازی‌هایی که با هزینه‌های هنگفت و بعد از تلاش‌های چندین ساله حاصل شده بود. باید دقت داشت که این موضوع فراتر از تحریم‌های بین المللی است و در واقع یک نوع خودتحریمی است.   برای اینکه از چالش‌های صنعت فولاد مانع زدایی صورت گیرد و مسیر توسعه این صنعت هموارتر شود چه راهکارهایی پیشنهاد می‌کنید؟ به صورت خلاصه این راهکارها می‌تواند اثرات خوبی داشته باشد: اولاً تثبیت قوانین و مقررات صادراتی برای شرکت‌های تولیدی و اختصاص ظرفیت‌های صادراتی ویژه و مستقل از بازار داخل برای کارخانجات صنایع مختلف (ورق گرم عریض و ورق سرد و...) و ثانیاً حمایت از شرکت‌های فولادی در موضوعاتی از جمله یارانه انرژی، مالیات، تزریق بسته‌های مالی جهت تکمیل زنجیره‌های تولیدی خود و کاهش بهای تمام شده محصول (به عنوان مثال رفع موانع ساخت کارخانه توسعه فولادسازی اسلب عریض در شرکت فولاد اکسین خوزستان) و ایجاد و توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل جاده‌ای، ریلی و بندری.   شرکت‌های فعال در زنجیره فولاد به کدام پشتیبانی‌ها نیاز ضروری دارند؟ پشتیبانی از بخش تولید، یکی از ارکان شعار سال امسال است. شرکت‌های فولادی به این پشتیبانی‌ها در حال حاضر نیاز دارند: ایجاد خط ویژه تسهیلات ارزی برای وارد نمودن قطعات خارجی، ایجاد خط ویژه تامین تسهیلات بانکی ریالی، افزایش تعرفه‌های گمرکی و کنترل آنها برای جلوگیری از واردات محصولاتی که ساخت داخل دارند و الزام شرکت‌های فولادی به همکاری مستمر با زنجیره‌های پایین دستی و بالادستی خود برای تامین مواد اولیه به صورت پایدار.   سال گذشته شرکت‌های فولادی با چالش‌هایی در حوزه صادرات روبرو بودند. این چالش‌ها چه تأثیراتی بر شرکت فولاد اکسین داشته است؟ صادرات بخش کمی از تولیدات فولاد اکسین را صرفاً جهت تأمین منابع ارزی خرید قطعات و تجهیزات خط کارخانه به خود اختصاص می‌دهد. لیکن سیاست‌های وزارت صمت در حوزه تنظیم بازار باعث توقف حدود 8 ماهه صادرات این شرکت در سال 1399 شد و مشکلات ارزی فراوانی را به بار آورد. صادرات فولاد کشور نیازمند برنامه‌ریزی بلندمدت برای یافتن بازارهای صادراتی و یا حفظ و توسعه بازارهای موجود است. این مهم با دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌های دستگاه‌های دولتی که بصورت کوتاه مدت و بعضاً روزانه اقدام به تغییر سهمیه صادراتی و سایر موارد مربوطه می‌کنند، سازگار نیست. تأیید تک‌تک کوتاژهای صادراتی توسط وزارت صمت که بعضاً شامل یک تا دو کامیون محصول فولادی است باعث ایجاد وقفه‌های طولانی در تخلیه آنها در مرزهای کشور و تحمیل جرائم ناخواسته به صادرکنندگان می‌گردد. بنابراین چالش اصلی صادرکنندگان فولاد در شرایط کنونی کنار آمدن با محدودیت‌های داخلی و دستورالعمل‌ها و بخشنامه‌های مختلف در کنار تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی است. آیا زیرساخت‌های بندری کشور، جوابگوی نیازهای صادرکنندگان است؟ صراحتاً باید بگویم که امکانات و تجهیزات بندری، تکاپوی نیازهای صادراتی کشور نیست. به عنوان مثال با توجه به اعمال تحریم کشتیرانی بر علیه کشور، تنها کشتی‌های با عمر زیاد حاضر به همکاری‌اند که آن کشتی‌ها فاقد امکانات مناسب جهت بارگیری هستند. برای حل این موضوع می‌بایست از امکانات و جرثقیل‌های موجود در بنادر استفاده نمود که تقریباً در تمامی اوقات در حال تخلیه کالاهای وارداتی هستند و امکان ارائه خدمات به کشتی‌های صادراتی را ندارند. همچنین تعرفه‌های انبارداری موجود در بنادر کشور در راستای تشویق صادرکنندگان نیست چرا که با توجه به تحریم‌ها و محدودیت‌های داخلی و بین المللی امکان تأخیر در حمل محموله‌های صادراتی وجود دارد و این تأخیرها منجر به تحمیل جرائم سنگین بر علیه صادرکنندگان کشور می‌گردد.   ارزیابی خود را از چشم انداز صنعت فولاد کشور بفرمایید؟ در صورت برنامه‌ریزی بر روی اکتشاف معادن و تامین مواد اولیه صنعت فولاد، تأمین قطعات با تکنولوژی بالا، توسعه صنایع سبک و سنگین داخل، اجرای پروژه‌های ملی در حوزه‌های پتروشیمی، پالایش، نفت و گاز، تعریف و اجرای پروژه‌های عمرانی و بالاخره صادرات مدیریت شده می‌توان به آینده درخشان و پیشرفت پلکانی صنعت فولاد امیدوار بود.