مقامات رسمی چین از کاهش ظرفیت تولید وعده می دهند اما در عمل، شاهد چنین چیزی نیستیم. دلیل اصلی و ساده آن هم این است که کاهش ظرفیت منتج به تعدیل نیرو و در نتیجه لطمه به وجهه سیاسی-اجتماعی چین خواهد بود. کیست که نداند عامل افزایش نرخ بیکاری، تنها دولت ها هستند.

با وجود افزایش نسبی قیمت ها در ماه آوریل اکنون شاهد سقوط دوباره قیمت ها هستیم. بر اساس آمارهای منابع چینی، برخی محصولات فولادی تا 30 درصد افت قیمتی را – نسبت به ماه آوریل- تجربه می‌کنند.

با وجود تخصیص اعتبارهای کلان توسط دولت چین برای توسعه زیرساخت های کشور و همین طور هدف گذاری برای افزایش ساخت و ساز مسکن در چین؛ بازهم چشم انداز جالبی پیش روی صنعت فولاد چین نیست.

گمانه زنی ها نشان می دهد نرخ فولاد در مقطع کنونی (بخصوص در ماه آوریل) در پیک قیمتی خود قرار داشت و پیش بینی می شود نرخ اکثر محصولات فولادی سقوط آزاد خود را ادامه دهند. ضمن اینکه بهبود بازارهای فولادی هیچ جای دنیا به چشم نمی خورد. در آخر نیز باید گفت که سیر تاریخی اقتصاد همیشه نشان داده است که با افزایش قیمت هر کالایی، تولید آن کالا افزایش پیدا خواهد کرد و در نتیجه قیمت کالای مذکور کاهش پیدا می کند؛ دقیقا مشابه وضعیت کنونی فولاد در دنیا.