چیلان آنلاین
کدخبر : ۴۹۲۳۱
مرتبط با : اخبار
تاریخ : ۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ - ۱۱:۲۸:۱۰
اختصاصی چیلان؛
تا قبل از این، همه شواهد حاکی از آن بود که 2023 در مقایسه با 2022 برای کامودیتی‌ها و صنایع معدنی از جمله فولاد سال بهتری باشد چرا که در نشست دوقلو که در 4 الی 6 مارس در پکن برگزار شد رشد اقتصادی چین برای سال جاری 5 درصد تعیین شد.
بازار فولاد در ادامه سال 2023 به چه سمت و سویی می رود؟ / اصلاح قیمت‌ها تا کجا ادامه خواهد داشت؟/ آیا قیمت‌ها در بازار به کف رسیده است؟
به گزارش اختصاصی چیلان، هر چند این عدد کمتر از انتظارات بازار بود و در ابتدا شوکی به بازار وارد کرد چرا که همه کارشناسان تعیین حداقل رشد اقتصادی 5.5 الی 6 درصد را پیش بینی می کردند ولی نسبت به رشد اقتصادی سال گذشته که فقط 3 درصد بود، افزایش قابل ملاحظه‌ای را نشان می دهد ولی حال بعد از گذشت حدود 1.5 ماه از نشست دوقلو مشاهده می کنیم که بازار سنگ آهن و فولاد چین با کاهش قابل ملاحظه ایی همراه شده است و این کاهش قیمت بویژه در رابطه با کاهش سنگ آهن که بر روی کاهش قیمت کنسانتره و گندله نیز تاثیر گذار بوده و هست بسیار نگران کننده است بطوریکه که از ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ روند کاهش قیمت شروع شده و تا کنون سنگ آهن عیار 62% حدود 25 دلار و کنسانتره 65% حدود 26 دلار کاهش قیمت داشته اند و در حال حاضر نرخ های صادراتی پایین تر از نرخ های داخلی است و طبیعتا به 1 الی 2 ماه زمان نیاز است که نرخ های داخلی اصلاح شوند و هزینه حمل دریایی از بنادر ایران به بنادر چین که در طول 1.5 ماه گذشته با افزایش حدود 5 دلاری مواجه شده بود به نرخ های قبلی برگردند و ترافیک بنادر ایران که باعث دموراژ حداقل 3 الی 4 دلار در تن بدون احتساب هزینه شیفتینگ کشتی ها می شد نیز متعاقبا با کاهش صادرات کاهش یابد. در رابطه با قیمت بیلت تانگشان نیز که به عنوان یک معرف در قیمت فولاد چین تعیین می شود این کاهش قیمت بیش از 700 یوان یا 101 دلار بوده است. در رابطه میلگرد این کاهش حدود 550 یوان یا 80 دلار و در رابطه با مفتول این کاهش قیمت 500 یوان یا 72.5 دلار می باشد که همه گواه حرکت دستوری چین در کنترل قیمت بازار است. شواهد حاکی است که بیشتر اصلاح قیمت ها صورت گرفته ولی هنوز قیمت ها به کف خود نرسیده اند و احتمال کاهش قیمت ها در کل زنجیره فولاد از بالادستی، میانی و پایین دستی حدود 20 الی 25 درصد کاهش قیمت های موجود در طول 2 ماه آتی همچنان وجود دارد. شی جین پینگ در پی اثبات اقتدار در ابتدای امر لازم است نگاهی به عمکلرد شی جین پینگ در جایگاه رئیس جمهور چین داشته باشیم. او در نشست پنج سال یکبار کنگره که در ماه اکتبر سال گذشته میلادی برگزار شد با بیرون کردن رادیکال هو جینتائو، رئیس جمهور پیشین چین ذهنیتی را در فعالان بازار ایجاد کرد و در آن زمان نیز صحبت‌های زیادی در این باره این اقدام انجام شد. مشابه کاری که با نخست وزیر چین لی کچیانگ ولی به صورت مودبانه تر در نشست دوقلو ماه مارس سال جاری انجام داد و از او خواست از سمت خود در پایان نشست کنگره استعفا دهد. در نشست دوقلو سران حزب کمونیست چین در یک نشست و اقتصاددان‌ها و صاحبان صنایع مختلف در نشست دیگر حضور پیدا می‌کنند و البته در هر دو جلسه سیاست‌مداران عالی‌رتبه هم حاضر هستند. خروجی این نشست‌ به نشست اصلی کنگره منتقل می‌شود، بنابراین خروجی نشست شماره دو خوراک نشست شماره یک چین را تامین می‌کند. تحلیل شخصی من از اقدام شی جین چینگ اثبات قدرت تصمیم‌گیری او و مانور استراتژیک در سیاست گذاری کلان چین در جایگاه رئیس جمهور مادام العمر این کشور است. هو جینتائو دو دوره پنج ساله رئیس جمهور چین بوده است؛ از مارس 2003 تا مارس 2013 و در دوره اول و دوم ریاست جمهوری او چین رشد اقتصادی چشمگیری را تجربه کرد و سال‌های 2010 و 2011 میلادی را با رشد اقتصادی بالاتر از 10 درصد پشت سر گذاشت؛ این رشد اقتصادی تا آن زمان در چین بی‌نظیر بود اما چنین دستاوردی در دوره ریاست جمهوری شی جین پینگ تکرار نشد و حتی در سال 2022 چین کمترین رشد اقتصادی را در 10 سال گذشته ثبت کرد که البته بخش زیادی از این اتفاق به پیامدهای شیوع کرونا و قرنطینه های سراسری پیرو سیاست های غلط کووید صفر بود. با وجود اینکه ویروس کرونا از چین سربرآورد و شایع شد اما این کشور آخرین کشوری بود که از پیامدهای شیوع ویروس خلاصی یافت. چین در سال های 2020 تا 2022 میلادی قرنطینه‌های زیادی را اعمال نمود و وضعیت قرنطینه بیشتر شهرهای بندری را از خود متاثر کرد به طوری که نارضایتی عمومی را رقم زد. قرنطینه‌ها باعث کاهش رشد اقتصادی شد و در نهایت در هشت ژانویه 2023 بود که شی جین پینگ مرزها را باز کرد و محدودیت های سفر را به کل حذف نمود. انتظار برای رشد اقتصادی تا دو برابری در پایان 2023  با این حال هیچ کس انتظار ندارد که در شرایط کنونی اقتصاد دنیا، چین رشد اقتصادی بالاتر ۱۰ درصدی یا بالاتر از آن را تجربه کند اما دریافت بازخورد از افزایش پی‌ام‌آی یا شاخص مدیران خرید تولید که در ماه فوریه به بیش از ۵۰ درصد رسید نشان از این دارد که شی جین پینگ رشد اقتصادی کشورش را به رقمی معقول ارتقا دهد. این رقم به باور من بیش از پنج درصد است و اگر در پایان سال 2023 این رشد حاصل شود، رشد اقتصادی چین در پایان 2023 به نزدیک دو برابر رشد اقتصادی آن در سال 2022 خواهد رسید. با این تفاسیر و بنابر آنچه شرح داده شد، پیش‌بینی من این است که چین رشد بهتری را در سال 2023 نسبت به یک یا دو سال گذشته ثبت و کاهش رشد اقتصادی سال‌های گذشته را تا حدی جبران کند. یک نکته مهم لازم به ذکر است که این اقدام جدید پکن مبنی بر اعلام رشد اقتصادی فقط 5 درصدی برای سال 2023 تا حدی کوچک نمایی است چرا که انتقادهای زیادی بر عملکرد ضعیف سال گذشته  چین وارد  است چرا که در نشست سال گذشته دو قلو رشد اقتصادی 5.5 درصدی تعیین شد ولی فقط به 3 درصد رسید ولی امسال اگر به جای رشد اقتصادی تعیین شده 5 درصدی، عدد 5.5 و حتی 6 درصد حاصل شود باعث تقویت جایگاه شی جی پینگ برای ادامه مسیر تا رسیدن به قدرت اول اقتصادی جهان است. تغییر جایگاه چین به برترین قدرت اقتصادی جهان پیش از شیوع کرونا بحث بر سر این بود که چین چه زمانی تبدیل به بزرگ‌ترین قدرت اقتصادی جهان می‌شود؟ شواهد نشان می‌دهد که اگر کرونا شایع نشده بود، چین می‌توانست در میانه سال‌های 2028 تا 2030 میلادی در چشم‌اندازی بدبینانه و در میانه سال‌های 2025 تا 2028 میلادی در چشم‌اندازی خوشبینانه تبدیل به اقتصاد نخست جهان شود. میانگین این دو بازه زمانی سال‌های 2027 و 2028 میلادی است و این سال‌ها جزء سال‌هایی به شمار می‌آمدند که چین در آنها تبدیل به اقتصاد اول دنیا می‌شود و آمریکا را پشت سر می‌گذارد. با این حال به دلیل شیوع کرونا این اتفاق در آن سال‌ها نمی‌افتد و تغییر جایگاه چین پنج تا هفت سال به تاخیر می‌افتد و به سال‌های 2033 تا 2035 میلادی موکول می‌شود. چین همچنین برای دستیابی به این جایگاه باید اقداماتی انجام دهد که در همین سال (2023) و بر اساس "برنامه پنج ساله چهاردهم" کلید می‌خورند. از جمله آنها اجرای طرح توسعه مسکن برای اقشار گوناگون است و علاوه بر مسکن موضوع خودروهای الکتریکی نیز جزء اولویت‌های چینی‌ها است. افزون بر این دو، توسعه اکتشاف منابع و ذخایر معدنی، سرمایه گذاری بر روی انرژی‌های تجدیدپذیر، حفاظت از محیط زیست، کاهش مصرف سوخت های فسیلی، کاهش انتشار کربن و تحقیق و توسعه بر روی زغال سنگ پاک و انرژی‌های سبز هم مطرح هستند که البته فولاد سبز هم در زیرمجموعه انرژی‌های سبز مورد توجه قرار دارد. فولاد چین به کل سبز می‌شود چین اعلام کرده قصد دارد فولاد خود را از سال 2023 سبز کند؛ در همین راستا شرکت بائو در جایگاه بزرگ‌ترین فولادساز چین و البته بزرگ‌ترین شرکت فولادساز جهان نیز خبر داده از ابتدای 2023 سبز کردن فولاد خود را آغاز و این طرح را تا 2030 تکمیل می‌کند. ناگفته نماند بائووو از فوریه 2022 و زمانی که با شش فولادساز کوچک‌تر در شمال شرق چین اتحاد افقی ایجاد کرد، تولید قطعی فولاد خود را از 115 میلیون تن در سال  به 150 میلیون تن ارتقا داد و توانست گوی سبقت را از آرسلورمتال برباید و جایگاه بزرگ‌ترین فولادساز جهان را به خود اختصاص دهد. در حالی که تولید فولاد چین حدود یک میلیارد و 50 میلیون تن در سال است، بائو با دستیابی به 150 میلیون تن تولید حدود 15 درصد تولید فولاد این کشور را در اختیار می‌گیرد. همچنان که این فولادساز بزرگ در تلاش است تا در هفت سال آینده و سال 2030 میلادی فولاد خود را سبز کند، دیگر فولادسازان چینی هم برآنند تا سال 2060 میلادی فولاد خود را سبز کنند. در واقع چین در اوایل سال 2022 اعلام کرده بود که تا 2050 کل فولاد خود را سبز می‌کند اما محدودیت‌های مربوط به تامین انرژی برآمده از شیوع کرونا تاکنون مانع از تحقق این هدف شد. علاوه بر این محدودیت‌هایی که چین برای واردات زغال سنگ از استرالیا وضع کرده بود نیز مزید بر علت شد. البته چین این محدودیت‌ها را به دلیل افزایش بی رویه قیمت زغال سنگ در اوایل 2023 میلادی رفع کرد و در نهایت همه اینها سبب شد چین در استراتژی خود تجدیدنظر کند و سبز کردن کامل فولاد را تا 2060 میلادی عقب بیندازد. بازار مناسبی در انتظار فولاد و فلزات پایه است مجموع آنچه شرح داده شد، این اتفاق را رقم می زند که چین در سال 2023 میلادی بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده فولاد، آلومینیوم، مس و فلزات اساسی دیگر و کامودیتی‌ها باشد. این امر رونق اقتصادی و بالطبع افزایش بهای مواد خام صنعت فولادسازی و دیگر صنایع را در 3 ماه ابتدایی سال 2023 در پی داشته است. همچنین چین در این سال سیاست کنترل قیمت مواد خامی همچون سنگ آهن، زغال سنگ، آلومینا و از این قبیل را در جایگاه واردکننده و در همین حال تولیدکننده این مواد در اولویت خواهد داشت. بنابراین در سال 2023 انتظار افزایش چشمگیر قیمت مواد اولیه را نخواهیم داشت بلکه با حرکت دستوری قیمت مواد اولیه مورد نیاز چین کاهشی خواهند شد. چین به صورت دستوری این بازار را کنترل خواهد کرد اما اوضاع شرح داده شده از چین رونق نسبی اقتصادی را رقم خواهد زد و در پی این اتفاق مصرف سرانه فولاد چین با وجود کاهش 2.5 درصدی تولید فولاد داخلی، افزایش پیدا خواهد کرد و بازار بهتری نسبت به سال 2022 برای محصولات فولادی و دیگر محصولات تولیدشده از فلزات پایه در این سال ایجاد خواهد شد. کیوان جعفری‌طهرانی کارشناس ارشد بازارهای بین الملل فولاد و سنگ آهن
اخلاق رسانه ای : استفاده از مطالب با ذکر منبع "چیلان آنلاین" مجاز است .