نادر سلیمانی، عضو هیات اجرایی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفت‌وگو با چیلان اظهار داشت: کمبود برق کشور در سال گذشته 12هزار مگاوات بود به نظر من این رقم امسال به 18هزار مگاوات می‌رسد. خاموشی‌های تابستان سبب شد فولادسازان تولید سه میلیون تن را در سال گذشته از دست بدهند. این امر هم به صورت مقطعی تولید را با کاهش رو‌به‌رو کرد و هم صنعت فولاد را در دستیابی به چشم‌انداز تولید سالانه 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 دور کرد. وی خاطرنشان ساخت: امسال دولت اعلام کرده 6 هزار مگاوات برق بیشتری در کشور تولید شده با این حال این افزایش حجم تولید به معنای رفع مشکل کمبود برق نیست. مساله اصلی این است که «سوخت» کشور برای «ساخت» آن استفاده نمی‌شود و کار به جایی رسیده که فولادسازان به صرافت افتاده‌اند که خودشان برق تولید کنند. بنابراین، طرح‌های نیروگاهی خودتامین متعددی در طول سال‌های اخیر به جریان افتاده است، البته این نیز رویه درستی نیست چون کار فولادساز تولید فولاد است نه تولید انرژی! وی افزود: علاوه بر این باید بررسی کرد که آیا وزارت نیرو می‌تواند گاز موردنیاز نیروگاه‌ها را تامین کند یا نه؟ به باور من دولت حتی در این اندازه هم به دلایل گوناگون همکاری نمی‌کند و نیازمند رفع موانع تولید در این حوزه هستیم. به گفته این پیشکسوت صنعت فولاد کشور، اکنون 60 درصد نیروگاه‌های تولید برق در اختیار بخش خصوصی و 40 درصد در اختیار دولت است با این حال بدهی دولت به نیروگاه‌های بخش خصوصی به بیشتر از 90 هزار میلیارد تومان رسیده است. دولت برق را به مصرف کنندگان با قیمت گران می‌فروشد اما بدهی خود را با تولیدکنندگان تسویه نمی‌کند، در نتیجه صنایعی که به برق زیادی برای تولید نیاز دارند، با کمبود رو‌به‌رو می‌شوند. علاوه بر این، ضعف در تامین انرژی به افزایش قیمت محصولات نهایی فولادی می‌انجامد، چون زمانی که شرکت‌های فولادی احداث شدند با این تصور آغاز به کار کردند که از مزیت انرژی ارزان برخوردارند. وی تصریح کرد: دولت اگر نمی‌تواند کمبود برق موردنیاز کشور را جبران و انرژی موردنیاز را تامین کند، شجاعانه آن را به بخش خصوصی واگذار کند. عملکرد بخش خصوصی همواره بهتر بوده چون فربهی بخش دولتی را ندارد در نتیجه بهتر می‌تواند هزینه‌ها را کنترل کند. سلیمانی با بیان اینکه مساله انرژی همه مسائل مربوط به توسعه صنعت فولاد کشور را متاثر کرده است، گفت: مسائلی مانند جانمایی، تامین خوراک واحدهای فولادی، هزینه تمام شده، رکوردهای تولید، تعهدات صادراتی و... تحت تاثیر تامین انرژی قرار گرفته است. چالش انرژی مانع صعود ایران از رتبه دهم به هفتم تولیدکنندگان بزرگ فولاد جهان است به گفته این چهره شناخته‌شده فولادی تا پیش از انقلاب تولید فولاد ایران سالانه یک میلیون تن بود اما به همت بخش خصوصی و مردم این رقم امروز به 30 میلیون تن رشد یافته است. اگر مشکلات مربوط به قطعی برق و گاز در فصول گرم و سرد نبود تولید فولاد میانی کشور امروز به 40 میلیون تن نیز می‌رسید و رتبه ایران از دهمین تولیدکننده بزرگ فولاد جهان به هفتمین ارتقا پیدا می‌کرد. سلیمانی خاطرنشان کرد: علاوه بر تولید، کشور امروز از ظرفیت صادرات سالانه 15 میلیون تن فولاد برخوردار است. این وزن از صادرات می‌تواند 9 میلیارد دلار درآمد ارزی برای کشور داشته باشد. اما همه اینها زمانی معنا پیدا می‌کند که اراده کشور بر توسعه باشد. گاهی حرف از توسعه زده می‌شود اما در عمل اتفاقی نمی‌افتد. در سالی که دولتی مردمی برقرار است و تاکید رهبری انقلاب هم بر تورم و رفع موانع تولید است از حرف رهبری تبعیت نمی‌شود در نتیجه این فرصت‌ها و درآمد ملی از بین می‌رود. وی افزود: به نظرم نهادهای دولتی از قبیل وزارت نیرو، وزارت نفت، وزارت اقتصاد و دارایی، بانک مرکزی، سازمان بنادر و کشتیرانی و...  در مجموع از برنامه‌های توسعه عقب مانده‌اند توسعه مستلزم هماهنگی تمام اجزاست و در غیر این صورت این موضوع اتفاق نمی‌افتد.