به گزارش چیلان،مهران محجوب نژاد دبیر علمی همایش توسعه متوازن و پایدار صنعت آهن و فولاد ایران گفت: امیدوارم که بتوانم در این همایش، احساسات و نگرش‌های خود را به‌گونه‌ای منتقل کنم که به درک عمیق‌تری از وضعیت صنعت فولاد کشور دست یابیم. همان‌طور که ملاحظه می‌فرمایید، در سال‌های اخیر، صنعت فولاد ایران شاهد رشد قابل توجهی در ظرفیت‌سازی و سرمایه‌گذاری بوده است. امروز، با افتخار اعلام می‌کنم که ظرفیت تولید فولاد ما به ۵۰ میلیون تن رسیده است، در حالی که تولید واقعی ما ۳۲ میلیون تن است. این پیشرفت‌ها موجب حفظ رتبه دهم تولید فولاد در سطح جهانی شده و سهم قابل توجهی از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص داده است؛ به‌طوری‌که ۱۶.۵ درصد از صادرات غیرنفتی کشور نیز به این زنجیره تعلق دارد. وی ادامه داد: اما نکته‌ای که باید به آن توجه کنیم، نرخ به‌کارگیری ظرفیت‌هاست که در حال حاضر به ۶۵ درصد می‌رسد. این نرخ، پایین‌تر از میانگین جهانی است و باید در تحلیل‌های خود به آن بپردازیم. در برنامه هفتم توسعه، هدف افزایش ظرفیت تولید فولاد به ۱۴۷ میلیون تن است. یکی از چالش‌های اصلی ما در این راستا، مجوزهای صادراتی است که در هر صنعتی می‌تواند مشکل‌ساز شود و متأسفانه فولاد نیز از این قاعده مستثنی نیست. دبیر علمی همایش عنوان کرد: در حال حاضر، ظرفیت ما ۵۵ میلیون تن است و با احتساب مجوزها، این عدد به ۱۴۵ میلیون تن می‌رسد. اگر این روند کنترل نشود، ممکن است اعداد به مراتب بالاتری را مشاهده کنیم. همچنین، باید به چالش‌های تأمین خوراک و کاهش عمر معادن توجه داشته باشیم؛ زیرا با افزایش ظرفیت تولید، عمر معادن نیز کاهش می‌یابد. محجوب نژاد گفت: ما با کسری انرژی مواجه هستیم که این موضوع منجر به کاهش نرخ بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و افزایش عدم تولید خواهد شد. در سال ۲۰۲۳، ظرفیت فولاد ما ۶۵ میلیون تن است و مصرف ما حدود ۴۰ میلیون تن برآورد شده است. از این رو، باید بررسی کنیم که چه مقدار از این مازاد را می‌توانیم صادر کنیم. سال گذشته، ما موفق به صادرات ۱۲ میلیون تن شدیم و پیش‌بینی می‌کنیم که این رقم در سال جاری به ۲۰ تا ۲۵ میلیون تن برسد. وی ادامه داد: نکته دیگری که قابل ذکر است، این است که ۲۰ درصد از ظرفیت موجود مربوط به واحدهای القایی است که به دلیل نوسانات بازار و کسری انرژی ممکن است با چالش‌هایی مواجه شوند. پیش‌بینی می‌کنیم که با ادامه روند فعلی، واحدهای کوچک‌تر که از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نیستند، حذف خواهند شد. محجوب نژاد توضیح داد: برای حل این مشکلات، باید به سمت ایجاد سبدی از پروژه‌های عمودی و افقی حرکت کنیم. ما بر این باوریم که حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد ظرفیت کشور باید در هفت یا هشت واحد بزرگ متمرکز شود. اما در حال حاضر، مجوزهای لازم برای توسعه این واحدها محدود شده‌اند و نیازمند کار کارشناسی بیشتری هستیم. وی گفت: در نهایت، باید به مسئله ۳۰۰ میلیون تن مجوز کاغذی موجود در زنجیره فولاد اشاره کنم که باید تعیین تکلیف شود. امیدوارم با همکاری و همفکری شما عزیزان، بتوانیم راهکارهای مؤثری برای پیشبرد اهداف صنعت فولاد کشور پیدا کنیم.