به گزارش چیلان، عباس نجفی‌زاده رئیس هیئت‌مدیره انجمن آهن و فولاد ايران در نخستین کنفرانس ملی آهن‌سازی شرکت فولاد کاوه جنوب کیش گفت: در این راستا، باید به این سؤال پاسخ دهیم که چگونه می‌توانیم ارتباطی درست و معنادار برقرار کنیم. به تدریج به این نتیجه رسیدیم که باید از الگوهایی پیروی کنیم که پیش‌تر در کشورهای دیگر تجربه شده‌اند. اگر به تاریخ توسعه صنعت فولاد در آن کشورها نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که این فرآیند به قدمت دو هزار سال پیش بازمی‌گردد. در ایران، ما از تیغه به عنوان سمبل انتخاب کرده‌ایم و با نگاهی به تاریخ، درمی‌یابیم که تحولات چندانی در این صنعت رخ نداده است. هرچند تحولات جزئی صورت گرفته، اما به معنای واقعی کلمه، تکانی در این صنعت احساس نمی‌شود. وی گفت: به تازگی، مراکزی طراحی و تأسیس شده‌اند که نقش واسطه‌ای میان صنعت و تحقیقات را ایفا می‌کنند. این مراکز با مفهوم سنتی تحقیقات متفاوت هستند و در آن‌ها نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های جدید به کار گرفته می‌شود. در این مراکز، افرادی با تجربه و تخصص در زمینه‌های مختلف گرد هم آمده‌اند تا صنعت فولاد را به سمت آزمایش و نوآوری هدایت کنند. به همین دلیل، مرکز فولاد تحت عنوان یک شرکت فعال سال‌هاست که در حال فعالیت است و صنایع فولاد می‌توانند از ایده‌ها و پژوهش‌های دانشگاهیان بهره‌برداری کنند و این ایده‌ها را به خط تولید منتقل سازند. وی افزود: به نظر می‌رسد صادرات فولاد با چالش‌هایی مواجه خواهد شد. برای واردات فولاد از هر کشوری، باید رد پای کربن را در نظر بگیریم. این موضوع نه تنها برای صادرات، بلکه برای ادامه فعالیت‌های صنعتی نیز اهمیت دارد. بنابراین، توجه به رد پای کربن باید از هم‌اکنون در برنامه‌ریزی‌ها مورد توجه قرار گیرد. وی ادامه داد: خوشبختانه صنعت فولاد به عنوان یکی از صنایع کلیدی، قابلیت بازیافت بالایی دارد. ما می‌توانیم با استفاده از اقتصاد چرخشی، ضایعات خود را به حداقل برسانیم. در مقایسه با سایر محصولات، ضایعات در صنعت فولاد تقریباً نزدیک به صفر است. وی گفت: نکته‌ای که باید در نظر داشته باشیم این است که فولادهای کربنی به تدریج جای خود را به فولادهای نسل سوم خواهند داد که دارای استحکام بیشتری هستند و ارزش افزوده بالاتری برای تولیدکنندگان دارند. همچنین باید به مشکلات ناشی از پدیده گلخانه‌ای توجه کنیم؛ چراکه اگر اقدامی نکنیم، با معضلات بیشتری مواجه خواهیم شد. نجفی‌زاده گفت: در نهایت، باید بدانیم که حجم انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از تولید فولاد در ایران نسبت به جهان وضعیت مناسبی ندارد. بنابراین، ضروری است که با نگاهی جامع و آینده‌نگر، راهکارهایی برای رفع این چالش‌ها بیابیم و قدم‌هایی مؤثر در راستای توسعه پایدار صنعت فولاد برداریم.