وی طی یادداشتی به چیلان به راهکارها و چالش های جذب سرمایه گذاری خارجی در صنعت فولاد ایران پرداخته است.

راهکارهای جذب سرمایه گذار از چند جنبه قابل تامل است اول از منظر بازار جهانی و جذابیت سرمایه گذاری در فولاد و دیگری فراهم بودن الزامات سرمایه گذاری خارجی در ایران از طرف کشورهای خارجی و نیز فراهم بودن بستر جذب و هدایت این سرمایه گذاریها.

در هر سه این موارد چالش ها و بعضا فرصت ها و راه کارهایی نیز وجود دارد تا بتواند کارساز باشد.

علیرغم افت و رکود جهانی و کاهش قیمت ها و عرضه مازاد در بازار فولاد، ایران با دارا بودن پتانسیل های بالقوه و افق پسابرجام در اجرای پروژه های عمرانی و صنعتی، صنعتی می تواند به عنوان یکی از حوزه های مصرف فولاد طی چندین سال آینده شناخته شود. از این رو تولید فولاد در داخل کشور و با استفاده از منابع داخلی، مزیت محسوب شده و جزو اولویت ها در جهت رفع نیاز داخلی بوده و باید از نظر قانونی تحت حمایت دولت قرار گیرد.

البته با تکیه بر این بازار مصرف، تولید فولاد ایران می تواند سهم صادراتی خود را متناسبا در اختیار داشته باشد.

از سوی دیگر انتظار برای برداشته شدن یک باره محدودیت ها و ایجاد تضامین سرمایه گذاری کلان خارجی در داخل کشور، تاکنون فرصت هایی را از ما گرفته است. در حالی که  در شروع امر می توان از منابعی نه چندان وسیع و با قبول نرخ متناسب، می توان از شرایط موجود برای حضور سرمایه گذارن کوچک تر ولی اماده تر استفاده نمود البته این موضوع خود مستلزم برنامه ریزی جهت شناسایی و هدایت و کنترل این سرمایه ها است.

استفاده از این سرمایه های خرد نه تنها توسعه صنعت فولاد می شود بلکه موجب ایجاد اطمینان و تشویق سرمایه گذاران کلان تر هم خواهد شد. همچنین هر چه تعداد و تنوع سرمایه گذاران فراگیرتر باشد فضاسازی مناسب تری نیز برای حمایت از سرمایه، توسعه و سودآوری آن ایجاد می شود و خود به خود فضای رقابتی با وجود رکود فعلی جهانی، در ایران ایجاد می شود.

سرمایه گذاری کلان در حال حاضر بسیار مورد توجه طرفین خارجی و داخلی است اما اجرایی شدن آن مستلزم ایجاد شرایطی برای شکستن فضای محدود کننده و سدهای ایجاد شده است که بهترین آن ورود عملی به جذب سرمایه خارجی در هر اندازه ای است.

علاوه براین بحث فراهم کردن بستر جذب و هدایت سرمایه گذاران باید از دو جنبه مورد بررسی قرار گیرد اولین جنبه امکان ورود تضمینی و گردش سرمایه است و دوم و مهمتر از مورد نخست، هدایت آن در مسیر تولید با ارزش افزوده و ایجاد اشتغال و توسعه می باشد که از هر دو جنبه شاهد تلاش های وسیع از طرف همه سازمان ها، ارگان ها و نهاد ها و بخش های خصوصی تا بدین جا بودیم.

رفت و آمد و حضور تیم های اقتصادی، تجاری و صنعتی خارجی و داخلی و امضای توافق نامه متنوع و تلاش خارجی ها برای حفظ اولویت در بازار ایران و تلاش داخلی ها برای شراکت و اتصال به برندهای خارجی، فرصتی است مناسب که با برنامه ریزی و مدیریت می تواند بصورت کاملا بهره ور در خدمت صنعت فولاد قرار گیرد.