امید برای صمت بهتر بود یا صداوسیما؟!

یکی از مخاطبان چیلان با ارسال یادداشتی به موضوع انتصاب امید قالیباف مجری تلویزیون به‌عنوان سخنگوی وزارت صمت پرداخته است. متن این یادداشت ارسالی عیناً در چیلان منتشر می‌شود.

یادداشت رسیده مخاطبان:

امید قالیباف در قاب تلویزیون و در برنامه های گفت‌وگوی ویژه خبری و میز اقتصاد موفق شده بود به عنوان چهره‌ای مطرح شود که به دنبال فهم و بیان دقیق دغدغه اهالی صنعت است و در این راستا از دولت مطالبه گری کند.

همان گونه که قبلا ورود نمایندگان مجلس به بدنه دولت چه به عنوان وکیل الدوله و چه به عنوان مدیر و وزیر نهی شده است؛ به گونه ای که رهبر معظم انقلاب تأکید داشتند نمایندگان به دولت وارد نشوند: «نمایندگان در مجلس بمانند و وظایف و تکالیف خود را در این حوزه انجام دهند». بهتر است اصحاب رسانه نیز سودای دولتی‌شدن نداشته باشند.

به نظر می رسد سخنگوی تولیدکننده و مردم بودن در رسانه ملی، به مراتب جایگاه به مراتب بالاتری از سخنگوی وزارت صمت است و سوال مهم اینکه آیا از امروز شاهد حضور آقای قالیباف به عنوان نماینده دولت (وزارت صمت) در تلویزیون هستیم؟
چرا که اگر هم چنان برنامه های اقتصادی آقای قالیباف ادامه یابد، بی تردید ناچار است، دچار سوگیری و عبور از اخلاق حرفه ای شود و جانب دولت را بگیرد. اگر بخواهد مستقل و به عنوان یک خبرنگار حرفه ای هم رفتار کند، حقوق سخنگویی دولت را زیرپا گذاشته و باز هم یک کار غیرحرفه ای انجام داده است.

اما سوال اینجاست که چرا باید در وضعیتی که بازارها و سیاست های وزارت صمت از خودرو تا تخم مرغ مورد پرسش است و از رهبری تا رئیس جمهور نسبت به صنعت خودروسازی انتقاد دارند و حضور چنین چهره ای در صداوسیما بیشتر از پیش احساس می شود، ایشان از رسالت اصلی خود که رسانه است وارد «آن طرف میز» شود. آقای قالیباف الان به عنوان سخنگوی دولت در جایی ایستاده است که باید پاسخ دهد نه اینکه پاسخ بخواهد. در واقع او به یکباره از جایگاه مطالبه گر وارد جایگاه پاسخگو می شود!

بهتر است دوستان صمت و زیرمجموعه های آن همانند ایمیدرو متوجه باشند که رسانه ها باید در جای خودشان باشند. گزینه سخنگو برای صمت کم نیست ولی کارشناس خبره برای رسانه کم است.

دولتی سازی رسانه ها و استخدام آنها در بدنه دولت آفت بزرگی است که هم تضاد منافع ایجاد می کند و هم رسانه ها را از رسالت اطلاع رسانی حرفه ای دور می کند.

با این روند بعید نیست از فردا همه چی وارونه شود:
– این مدل «امیدها» تکثیر شود!
– یک خبرنگار مبتدی، وارد هیئت مدیره شرکت های معدنی و فولادی شود.
– یک کارشناس سازمان استاندارد، مدیر کیفیت یک شرکت خودرویی شود.
– یک کارگزین روابط عمومی، معاون اقتصادی یک شرکت فولادی شود.
– یک کارشناس روابط عمومی صمت، مدیر رادیو اقتصاد شود.
– یک کارشناس محیط زیست، مدیر کوره بلند فولاد شود
– کلاغ هم رنگ شود