هشدار مدیرعامل فولاد خوزستان نسبت به پیامد صنعت‌ستیزی

مدیرعامل فولاد خوزستان، پيامد صنعت‌ ستیزی را تقابل مردم و تولید دانست و از مسئولان در سال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی ها، انتظار حمایت از صنعت را خواستار شد.

به گزارش چیلان ،امین ابراهیمی مدیرعامل شرکت فولاد خوزستان در همایش تبیین بیانیه چشم انداز گروه فولاد خوزستان در افق ۱۴۱۰، رشد چشم‌گیر ۹.۲ درصدی تولید فولاد کشور را در ده سال گذشته بی‌سابقه دانست و افزود: متوسط رشد جهانی دو درصد است و این حجم از رشد نشان از عزم تولیدکنندگان فولاد ایران دارد. تداوم و توسعه تولید فولاد و حفظ جایگاه جهانی، نیازمند متناسب‌سازی زیرساخت و پایداری تامین حامل‌های انرژی است.

ابراهیمی در ادامه گفت: اطلاع‌رسانی نادرست، باعث ایجاد گسل میان صنعت و مردم شده است. مردم و جامعه ذینفعان اصلی صنعت هستند. ایجاد اشتغال، توسعه، تولید ثروت و ارزآوری تنها بخشی از مزایای حاصل از فعالیت‌ بخش صنعت هستند. مجموعه فولاد خوزستان با اشتغال‌زایی شانزده هزار تَن و با در نظر گرفتن مشاغل ایجاد شده‌ی غیر مستقیم، یک خانواده‌ی سیصد هزار تَنی را تحت پوشش دارد. از طرفی به طور متوسط ماهانه ۱۵ هزار میلیارد ریال خرید از سطح شهرستان اهواز از سوی فولاد خوزستان انجام می‌شود. اما با توجه به اطلاع‌رسانی نادرست، این موارد از چشم جامعه دور می‌ماند.

مدیرعامل فولاد خوزستان در ادامه گفت: در سالی که از سوی مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) به نام تولید، پشتیبانی‌ها و مانع‌زدایی‌ها نامگذاری شده است، انتظار حمایت داریم. در شرایطی که صنعت باعث ایجاد اشتغال و تولید ثروت منطقه‌ای و ملی شده است، اما صنعت‌ستیزی و آدرس‌دهی غلط، ذهنیت مردم جامعه‌ را در رویارویی با صنعت با چالش‌هایی فراوانی روبرو کرده است. برای مثال مصرف آب صنعت فولاد تنها دو دهم درصد مصرف کشور را به خود اختصاص داده است و در چنین شرایطی هجمه‌های فروانی به این صنعت می‌شود و در محافل مختلف، صنعت فولاد را جزو صنایع پرمصرف آب مطرح می‌کنند. تولید سالانه گاز کشور ۲۲۰ میلیارد متر مکعب است که از این مقدار، سهم مصرف زنجیره فولاد ۱۱ هزار میلیارد متر مکعب است، یعنی کمتر از ۵ درصد مجموع مصرف گاز کشور. نکته‌ای که در مصرف گاز فولاد، هیچ‌گاه اشاره به آن نمی‌شود این است که‌، گاز در صنعت فولاد سوخت نیست بلکه یک مزیت رقابتی به واسطه‌ی وجود منابع عظیم خدادادی گاز در کشور است. در این مورد هم اولین صنعتی که هدف محدودیت قرار می‌گیرد، فولاد است.

ابراهیمی از دست دادن بخشی از تولید به دلیل محدودیت‌های برق را دیگر چالش صنعت فولاد دانست و افزود: مصرف برق صنعت فولاد، تنها ده درصد تولید کشور است، اما بازهم در عین ناباوری محدودیت‌های برقی به شکل گسترده به صنعت فولاد اعمال گردید و باعث شد، ۵۳۰ هزار تُن فولاد برنامه‌ریزی شده معادل ۱۲ هزار میلیارد تومان از فروش و چهار هزار میلیارد از سود را از دست دهیم.

وی افزود: با اعمال محدودیت‌های برقی، تولید پیش‌بینی شده فولاد کشور ۳۲ میلیون تُن بود، که این محدودیت در خوشبینانه‌ترین حالت تولید را به ۲۶ میلیون تُن کاهش می‌دهد. شایان ذکر است ظرفیت نصبی فولاد کشور ۴۵ میلیون تُن است. تا به امروز محدودیت‌های برق باعث شده، ۱۲ میلیون تُن ظرفیت تولید نصبی بدون استفاده بماند و رقمی معادل هشت هزار میلیارد دلار از دست برود.

ابراهیمی اشاره‌ای هم به چالش معدن داشت و افزود: چالش معدن از گذشته تا به امروز گریبان‌گیر فولاد بوده و هست. در حال حاضر تنها از هشت درصد معادن کشور بهره‌برداری شده است. در بخش معادن و ماشین‌آلات، سرمایه‌گذاری لازم انجام نشده است. از طرفی در حوزه اکتشاف هم جای کار بسیاری داریم. راهبرد توزیع نامناسب در صنعت فولاد کشور شرایط را به گونه‌ای رقم زده که توسعه این صنعت از دریا‌محور به سمت کویر‌ محور سوق پیدا کند و همین رویکرد باعث ایجاد چالش‌های تامین انرژی شده و به آدرس‌دهی غلط منجر می گردد. اتفاقات امروز نتیجه تصمیات دیروز است و اتفاقات فردا، نتیجه تصمیمات امروز خواهد بود.

مدیرعامل فولاد خوزستان در ادامه گفت: دیگر چالش پیش‌روی صنعت فولاد، حمل و نقل است. در افق ۱۴۰۴ و تولید ۵۵ میلیون تُن، قطعا زیرساخت‌های فعلی حمل و نقل پاسخگو نخواهد بود. در حال حاضر، ظرفیت نصبی ریلی کشور ۵۰ میلیون تُن است که عملا از ۳۰ میلیون تُن آن استفاده می‌شود. در افق ۱۴۰۴ ظرفیت ریلی کشور باید به ۲۰۵ میلیون تُن برسد، که از این مقدار ۱۰۵ میلیون تُن به فولاد اختصاص دارد. بین ۳۰ میلیون تُن فعلی تا ۱۰۵ میلیون تُن افق ۱۴۰۴، اختلاف معناداری وجود دارد.

وی در پایان اشاره‌ای هم به سیاست‌گذاری‌های متناقض کرد و بیان داشت: از سیاست‌گذاران انتظار می‌رود با در نظر گرفتن شرایط بازار و مشارکت فعالان حوزه صنعت، سیاست‌های جاری را تدوین و تصویب کنند‌، اما در عمل دستورالعمل‌های خلق‌الساعه، نه تنها به آرامش و ثبات بازار کمک نمی‌کنند، بلکه تمرکز تولیدکنندگان را برهم می‌زند.