همراه با پیشکسوتان فولاد ایران: جرقه در ترکیه، احداث در ایران

تکریم چیلان از پیشکسوتان حوزه فولاد:همراه با پیشکسوتان فولاد ایران: جرقه در ترکیه، احداث در ایران

در مراسم افتتاحیه اولین نورد میلگرد فولادی بخش خصوصی که در دهه مبارک فجر سال 1377 با حضور اکثر مدیران محترم فولادی کشور افتتاح گردید؛ مهندس جهانگیری وزیر محترم معادن و فلزات وقت در سخنرانی افتتاحیه فرمودند: من به شما تبریک میگویم که جرأت کردید و در این صنعت وارد شدید.

نشریه چیلان در راستای پاسداشت و تکریم از اولین سرمایه گذاران صنعت فولاد کشور و آشنایی با فضای اقتصادی و شرایطی خرد و کلانی که منجر به سرمایه گذاری در بخش صنعت فولاد شد، به دنبال پیشکسوتان صنعت فولاد کشور رفته است و خاطراتی از زندگی اقتصادی و شرایط سرمایه گذاری صنعتی در آن دوران را بازگو می کند. در این شماره با آقای حسن مصیب زاده، مدیرعامل مجتمع ذوب آهن گمبرون به گپ و گفت نشسته ایم.

آقای مصیب زاده در گپ و گفتی صمیمی با سردبیر و خبرنگاران چیلان به مرور خاطراتش از اولین جرقه های تولید میلگرد توسط بخش خصوصی در ایران پرداخت و البته ما از او خواهش کردیم که زندگی نامه اقتصادی خودشان هم برای ما بازگو کنند که چکیده آن در ادامه از نظر می گذرد:

اما آقای مصیب زاده فعالیت اقتصادی خود را از کجا شروع کرد؟ جالب است بدانید که ایشان در ابتدا از صنعت مرغداری آغاز کرد و سپس وارد کوره های آجرپزی شد و در نهایت وارد صنعت مفتول شد و جهت تامین مواد اولیه مورد نیاز واحد خود، به راه اندازی واحد نورد و سپس ذوب روی آورد و اولین کارخانه نورد فولاد بخش خصوصی را راه اندازی کرد.

مصیب زاده می گوید: قبل از انقلاب کوره آجرپزی داشتیم و بعد از انقلاب در شرکت پیوند فلز در صنعت مفتول فعال شدم. واحد صنعتی پیوند فلز در ۲۶ سال قبل فعالیت خود را آغاز نمود که این مجموعه با هدف تولید مفتول و توری های صنعتی دارای پوشش های ویژه جهت استفاده در صنایع لوازم خانگی و صنایع سبک احداث گردید.

مفتول مورد نیاز شرکت در همان سال های ۶۰ از کارخانه تیک تاک قزوین به قیمت ۱۰ تومان و ۵ ریال در هر کیلو خریداری می شد. در دوره جنگ و پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت، قیمت ها به یکباره به۲۰۰ تومان افزایش یافت و جالب است که حتی با این نرخ ها نیز مفتول در کشور پیدا نمی شد.

آقای مصیب زاده می گوید: سفر به ترکیه ایده ای را به ذهنم انداخت که باعث شد ایده استفاده از روکش های پلاستیکی به جای آبکاری و روکش های گالوانیزه بر روی لوازم خانگی را در ایران اجرایی کنم. در آن زمان بود که توانستم از تسمه های بازیافتی و ضایعات ارسال شده از واحد لوله سازی که در گاراژهای شوش موجود بود استفاده کنم و با بکارگیری تکنولوژی روکش های پلاستیکی در جهت تامین مواد اولیه کارخانه گام بردارم و باعث تداوم اشتغال ۱۰۰ نفر نیروی شاغل در مجموعه شوم.

سفر به ترکیه مزیت دیگری نیز داشت، این سفر جرقه احداث واحد نورد فولادی توسط بخش خصوصی در ایران را به ذهنم خطور داد و چون در تامین مواد اولیه مورد نیاز کارخانه مفتول هنوز هم مشکلاتی وجود داشت نامه ای به آقای مهندس محلوجی، وزیر محترم وزارت معادن و فلزات وقت نوشتم و درخواست مجوز تولید ۲۰۰ هزار تن میلگرد دادم اما در زیر این نامه نوشته شد: این صنعت در اختیار دولت است و بایگانی شود!

بعد از گذشت ۴ سال از نامه نگاری ، نامه دیگری نوشتم و چون هر بار همین عبارت در زیر نامه ها قید می شد درخواست جلسه با وزیر محترم معادن و فلزات کردم. همزمان با این قضایا، طی سفری به ترکیه، قراردادی با یک شرکت ترکیه ای منعقد کردم تا نقشه هایی را همراه با مهندسینی برای احداث واحد نورد به ایران بفرستند. ۲۶ دی ماه ۶۹ بود که از دفتر وزیر با ما تماس گرفتند تا قرار جلسه ای با وزیر را اعلام کنند و این جلسه از آن جهت اهمیت دارد که مقدمه راه اندازی اولین کارخانه نورد بخش خصوصی شد.

در جلسه با وزیر محترم معادن و فلزات مطرح کردم: “فولاد صنعتی نیست که تنها در اختیار دولت باشد و اگر مجوز ورود تجهیزات و ماشین آلات به کشور داده شود این واحد را بدون کمک و درخواست دلار و ریالی راه اندازی خواهم کرد”.

وزیر محترم معادن و فلزات ، نامه اینجانب را به آقای مهندس اشرف سمنانی محول و دستور اعطای مجوز به اینجانب را صادر کرد. آقای اشرفی سمنانی نیز در نامه خود نوشت با ارائه طرح فنی و اقتصادی موافقت می شود. در نهایت طرح نوشته و مجوز احداث واحد داده شد. در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۷۷ با حضور آقای مهندس جهانگیری که ایشان در آن دوره وزیر معادن و فلزات شده بودند اولین طرح فولاد بخش خصوصی با نام فولاد تاکستان افتتاح و راه اندازی شد.

سه روز رادیو پیام افتتاح اولین واحد فولاد بخش خصوصی در ایران را اطلاع رسانی می کرد. آقای مهندس جهانگیری نیز طی سخنرانی افتتاحیه فرمودند : “تبریک می گویم که جرأت کردید به این صنعت وارد شدید”.

آقای مصیب زاده در ادامه صحبت گفتند با نگاهی که به عظمت ذوب آهن اصفهان می شد، بخش خصوصی جرأت ورود به عرصه تولید فولاد پیدا نمی کرد، در آن شرایط پیشنهاد احداث واحد نورد در ایران دادیم و موفق شدیم اولین واحد نورد بخش خصوصی را در کشور احداث کنیم که پس راه اندازی شرکت فولاد تاکستان، سرمایه گذاران دیگری نیز از بخش خصوصی به صنایع نوردی روی آوردند و خدا را شکر در حال حاضر شرکت های نوردی بسیاری فعال شده اند و مجوز تأسیس نورد بسیاری نیز در بخش خصوصی صادر شده است.

بعد از فولاد تاکستان، در تاریخ ۲۶ مهر ۱۳۸۰ فولاد البرز راه اندازی و به یکی از برندهای معروف تبدیل شد سپس چون نیاز به شمش احساس شد، درخواست احداث یک واحد ذوب آهن (واحد گمبرون) با ظرفیت تولید ۱.۵ میلیون تن شمش در سال داده شد.

آقای حسن مصیب زاده پا از عرصه تلاش و فعالیت در حوزه فولاد کنار نکشید و هم اکنون طرح گمبرون در بندرعباس را در زمینی به مساحت۳۰۰ هکتار دنبال می کند. این طرح در حال اجراست و ساختمان های اداری، رفاهی، آب، برق و کارهای مقدماتی انجام شده و در انتظار فاینانس است. ۸۵ درصد از تامین سرمایه این طرح از طریق فاینانس خارجی صورت خواهد گرفته است و دو شرکت دانیلی و SMS درآن پیشنهاد داده اند.

پیشکسوت صنعت فولاد کشور در بخش خصوصی دو عامل را جزو عوامل ورشکستگی و تعطیلی واحدها در طول سال های اخیر می داند و می گوید، رکود و مالیات بر ارزش افزوده مهم ترین عوامل تعطیلی و ورشکستگی واحدهای تولیدی هستند.