انتهای زنجیره فولاد نیازمند توجه بیشتری است

مدیرعامل شرکت ورق های پوشش‌دار «تاراز» در گفت و گو با چیلان:انتهای زنجیره فولاد نیازمند توجه بیشتری است

در شرایط کنونی که صنعت فولاد کشور با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کند، راهبردهایی که مدیران متعدد برای مدیریت شرایط در پیش گرفته اند می‌توانند راهگشای مشکلات این صنعت شوند. در بررسی مشکلات صنعت فولاد و راه های برون‌رفت از آنها مصاحبه‌ای با سـعید بزرگی، مدیرعامل شرکت ورق‌های پوشش‌دار «تاراز» داشته ایم که در ادامه می‌خوانید:

با توجه به شرایط تحریمی که کشور در آن قرار گرفته است به نظر شما تنظیم بازار باید به چه صورتی باشد که صنعت فولاد کمترین ضرر را متحمل شود؟

به طور کلی اعتقاد من این است که هر چقدر دولت فضا را برای فعالیت بخش خصوصی باز کند و از وضع قوانین جلوگیری بکند، کار کردن آسان‌تر و رونق صنعت هم بیشتر می‌شود. شاید اگر در سال‌های قبل دولت به ارزش بازارهای فولادی و شکل‌گیری آنها توجه کرده بود، در شرایط کنونی بخش خصوصی امکان دور زدن تحریم ها را داشت و کشورهای خارجی دیگر نمی‌توانستند با یک منفذ نفتی این فشار را بر کشور ما تحمیل کنند. دولت اولین کاری که باید انجام دهد این است که از تصویب قانون‌های متعدد جلوگیری کند. بعد از این اقدام باید هدف را بر رونق صادرات در پایان زنجیره ارزش قرار داد. تا زمانی که مواد خام صادر می‌شوند مشکلات صنعت فولاد ادامه پیدا می‌کنند و این زنجیره دچار اخلال می‌شود. با توجه به اینکه زیرساخت های زیادی در صنعت فولاد کشور ایجاد شده‌اند باید به سمت صادرات آخرین زنجیره‌های ارزش برویم.

نگاه شما به موضوع مدیریت بهای تمام شده در صنعت فولاد چیست؟

این مسئله باید از یک روال منطقی پیروی کند و از انتهای زنجیره ارزش به ابتدای آن حرکت کنیم. حرکت معکوس آن از ابتدا به انتها درست نیست. دلیل این مسئله این است که انتهای زنجیره ارزش تعیین کننده وضعیت صنعت فولاد است و در اختیار هیچ‌کس و از جمله دولت نیست. بازار و قیمت‌گذاری بازار روندی است که فرمول بسیاری خاصی دارد و با بخشنامه و دستور نمی‌توان آن را کنترل کرد. بنابراین، ما باید از انتهای زنجیره ارزش به این موضوع نگاه کنیم و تقسیم‌بندی بر اساس درصد هزینه‌ها در بازه زمانی ثابت انجام شود. انجمن تولیدکنندگان فولاد چندین بار این کار را انجام داد ولی دخالت‌های که در دوره‌های بعدی در این زمینه شد این نظم را دائما به هم ریخته است. باید از دخالت و قانون‌گذاری در این زمینه کم شود و اجازه دهند کارها با روال ساده‌ای پیش برود.

به نظر شما در شرایط کنونی نقش تشکل های صنفی همانند انجمن تولیدکنندگان فولاد برای کاستن از مشکلات صنعت فولاد چگونه است؟

در این زمینه نیاز است که انجمن فولاد فعالیت‌های خود را بیشتر کند و نباید بر اساس تعداد اعضای یک رسته حرکت کند. ما در حال حاضر در بعضی از رسته‌ها تعداد اعضای زیادی داریم به دلیل اینکه سرمایه‌گذاری های کوچک در آن حوزه ها قابل راه‌اندازی هستند. در حالی که ارزش افزوده ممکن است در حوزه‌های دیگر هم بیشتر باشد، اما به دلیل سرمایه‌گذاری بالا، افراد کمتری در آن حوزه وجود دارند. انجمن فولاد باید فارغ از تعداد اعضا بر زنجیره ارزش فولاد نگاه کند و با ارتباط و پیوند خوبی که با همه تولیدکنندگان این حوزه‌ها دارد نقش پررنگ‌تری را انجام دهد و بهتر پیش برود.