فولادسازان قربانی سوداگری و هجوم نقدینگی سرگردان در بازار فولاد هستند و از سویی هیچ نقشی در این هجوم نقدینگی به بازار فولاد ندارند. از آن‌جا که رفتارهای سفته‌بازانه در بورس کالا و بازار فولاد، باعث فشار یکباره به مصرف‌کنندگان واقعی، یعنی مشتریان واقعی فولادسازان می‌شود، خود قربانی این سفته‌بازی در میان‌مدت هستند؛ چرا که سلامت تولیدکننده در میان‌مدت و درازمدت در گروِ سلامتِ کسب‌وکارِ مصرف‌کننده است.

در دوره‌های جولان تقاضای غیرواقعی در بازار فولاد، تولیدکنندگان فولاد تحت فشار افکار عمومی و رسانه‌ای نیز قرار می‌گیرند و بعضاً این‌گونه وانمود می‌شود که گویی آن‌ها از این وضعیت، سود می‌برند. این لحظه‌ای است که قربانی، با هجمه‌های غیرمنصفانه عامل مشکلات قلمداد می‌شود.

این در حالی است که باید مشکل را در سیاست ارزی که تقاضاهای سوداگرانه را به سمت بازارهای کالایی سوق می‌دهد تا سیاست‌های تنظیم بازار که در بسیاری از اوقات اصرار به سرکوب غیرمنطقی قیمت‌ها در بازارهای کالایی دارد جستجو کرد.

مشروح این گزارش را در نشریه « چیلان » اسفندماه ۹۸ (شماره ۸۹) بخوانید.