موفقیت چینی ها در حوزه زغالسنگ و شکست در کاهش ظرفیت فولاد

گروه ترجمه چیلان: بخش فولاد و زغالسنگ داستان های متضادی را در سال جاری تجربه کردند. محدودیت و بعضا کاهش تولید در سال جاری که تاحدودی سبب افزایش قیمت ها و رشد واردات شد، از جمله مواردی است که در این صنایع اتفاق افتاده است.

اداره ملی آمار چین اعلام کرد، این کشور در ماه آگوست باز هم رشد تولید را برای ششمین ماه متوالی تجربه کرد و تولید را به ۶۸ میلیون و ۵۷۰ هزار تن در ماه آگوست رسانید. همچنین براساس اداره آمار چین، تولید مجموع ۸ ماه نیز ۵۳۶ هزار و ۳۰۰ هزار تن بود که تنها ۰.۱ درصد کم تر از ۸ ماهه نخست سال ۲۰۱۵ بوده است.

این آمار حکایت از این موضوع دارد که چین برای سومین سال پیاپی در مسیر تولید بیش از ۸۰۰ میلیون تن قرار گرفته است.

این روند به عبارتی به سخره گرفتن دنیا از سوی چینی ها در کاهش ظرفیت های تولید و مقابله با ظرفیت مازاد است.

در مقابل، تولید زغالسنگ چین در ماه آگوست ۲۷۸ میلیون تن اعلام شده که افت ۱۱ درصدی را نشان می دهد. همچنین براساس آمار رسمی تولید ۸ ماهه زغالسنگ چین با افت ۱۰.۲ درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل ۲.۱۷ میلیارد تن اعلام شده است.

از این رو می توان چین در بخش فولاد ۶۰ درصد از هدف خود در کاهش ۱۵۰ میلیون تنی ظرفیت زغالسنگ را عملیاتی کرده و این کار با محدود کردن تعداد روزهای کاری معادن اتفاق افتاده است.

پر واضح است که چین در بخش زغالسنگ، چالش ظرفیت مازاد را تاحدودی برطرف کرده اما در بخش فولاد هنوز اقدامی نکرده است.

سوال دیگر این است که تفاوت بین زغالسنگ و فولاد چیست حال آنکه مقامات چینی باید الزامات هر دو موضوع را برآورده سازند.

تفاوت اصلی احتمالا در قیمت ها و سودآوری این دو صنعت است.

قیمت زغالسنگ امسال در کمترین میزان خود در چند سال اخیر قرار گرفته است البته بخشی از این افت قیمت ها در دو ماه گذشته جبران شده اما هنوز هم قیمت ها پایین است و معدنکاران زغال چین هنوز هم با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند.

کاهش تولید همچنین به تقاضای زغالسنگ وارداتی دامن زده و سبب افزایش آن شده است. محموله های وارداتی به چین در ۸ ماهه نخست امسال ۱۲.۴ درصد رشد داشته و به ۱۵۵ میلیون و ۷۴۰ هزار تن رسیده است. این افزایش تقاضا موجب رشد قیمت های زغال وارداتی نیز شده و بهای این ماده معدنی (پایه زغال استرالیا) را در سال جاری ۳۹.۵ درصد افزایش داده و به ۷۰.۶۱ دلار در هر تن در دهه نخست سپتامبر رسانده است.

برخلاف زغالسنگ، سود در چرخه فولاد در سه ماهه اول سال به میزان ۵۸ درصد رشد داشته و بهای میلگرد با معیار شانگهای نسبت به پایان سال ۲۰۱۵ در ۲۱ آوریل به اوج خود رسید.

از آن زمان به بعد بهای فولاد نزولی شد اما هنوز هم این قیمت ها ۳۳.۸ درصد بالاتر از آن چیزی است که در پایان سال ۲۰۱۵ معامله می شد.

افزایش قیمت فولاد سبب شد کارخانه های چینی به طور فزاینده ای به ویژه از ماه مارس به بعد تولید را بالا ببرند و به اوج تولید از ماه ژوئن برسند به گونه ای رکود جدیدی در تولید فولاد چین به ثبت برسد.

این رشد تولید به قوت خود در ماه آگوست ادامه داد و کارخانه ها هنوز هم به روند بازگشت به تولید ادامه می دهند چراکه قیمت ها هنوز هم بالا است و به احتمال زیاد هنوز هم سودآوری خود را دارند.

به اعتقاد Li Wenjing یکی از تحلیلگران شانگهای، کارخانه های فولاد با قیمت های فولاد فعلی، سودی معادل ۳۰۰ تا ۴۰۰ یوان کسب می کنند که بالاترین میزان از نوامبر ۲۰۱۴ است.

افزایش سودآوری نشان داد که چطور این موضوع می تواند مقامات چینی را در کاهش ظرفیت های تولید به چالش بکشد.

چین قصد دارد در سال های آتی ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تن از ظرفیت مازاد فولاد خود را کم کند و ۴۵ میلیون تن از این میزان امسال باید اتفاق می افتاد.

حتی اگر چین این میزان کاهش تولید را طبق برنامه ریزی دنبال کند، با فرض آنکه کارخانه ها با ۱۰۰ درصد ظرفیت کار کنند بازهم ظرفیت مازاد ۲۰۰ میلیون تنی در صنعت فولاد به چشم می خورد که باید از سیستم حذف گردد.

برخوردهای اخیر پکن نشان می دهد اراده این کشور در کاهش ظرفیت ها در بخش فولاد سست شده و در ماه های باقی مانده از سال ۲۰۱۶ امکان پذیر نیست و درو از ذهن به نظر می رسد.

اگر قیمت های فولاد در سطوح بالا باقی بمانند و کارخانه ها همچنان سودآور باشند، این احتمال وجود دارد که فولادسازان درمقابل کاهش ظرفیت ها و تولید خود مقاومت کنند اما اگر قیمت ها بیش تر از این میزان عقب نشینی کند، کاهش تولید فولاد ساده تر اتفاق خواهد افتاد اما این موفقیت پایدار نبوده و کاهش بیش تر ظرفیت ها سخت تر بوده و ممکن است کارخانه ها نرخ بهره وری را کاهش دهند.

در سال جاری مقامات چینی در زمینه زغالسنگ موفق عمل کرده اند اما در زمینه کاهش هزینه تمام شده و فولاد آن هم به جهت قیمت های بالاتر و سود بیشتر شکست خورده است.