به دنبال حضور در بازارهای بین المللی هستیم

مدیرعامل شرکت فولادسازان فناور پرند در گفت و گو با چیلان:به دنبال حضور در بازارهای بین المللی هستیم

شرکت فولادسازان فناور پرند یکی از واحدهای تازه تاسیس فولادساز کشور است که از سال 95 شروع به فعالیت در حوزه تولید فولاد کرده است. به همین مناسبت و برای آشنایی بیش تر با این شرکت با مهندس مجید حق شناس مدیرعامل این مجموعه به گفتگو نشستیم.

شروع به کار پروژه فولادسازان فناور پرند از چه سالی بوده است؟

کلید این طرح در سال ۸۹ زده شد؛ در سال ۹۰پیشرفت فیزیکی آن آغاز شد اما به دلیل بدقولی پیمانکار در ساخت کارخانه، تا سال ۹۳ تنها ۳۰درصد پیشرفت فیزیکی به ثبت رسید. از سال ۹۳ بعد از اینکه کار را از پیمانکار مربوطه گرفتیم، خود به دنبال تکمیل طرح رفتیم؛ تا اواخر سال ۹۴کارخانه از نظر ساخت به اتمام رسید؛ تست های اولیه در اوایل سال ۹۵یعنی حدود اردیبهشت امسال گرفته شد و موفقیت آمیز بود البته برخی نقاط ضعف دیده شد که به دنبال رفع این مسائل رفتیم و اکنون به تولید رسیده ایم و در حال حاضر تولید ما شامل میلگرد A3 از سایز ۱۴ تا ۲۰ میلی متر می باشد.

ظرفیت فعلی کارخانه چقدر است؟ و آیا پیش بینی برای افزایش ظرفیت تولید دارید؟

ظرفیت تولید کارخانه ۵۰هزار تن در سال است. درخصوص افزایش ظرفیت هم باید بگویم، پیش بینی برای افزایش ظرفیت داریم حتی زمین مربوطه خریداری شده و در نظر داریم در فاز دوم از سایز ۸ تا ۳۲ میلی متر را تولید نماییم. ظرفیت تولید نیز با اجرای فاز دوم حداقل به ۲۰۰ هزار تن در سال می رسد.

خط نورد جز یکسری از قطعات بخش الکترونیک و مکانیک که “های تک” محسوب می شود سایر اجزا و قطعات ساختنی است و خودمان ساختیم یعنی به واسطه کارگاه تراشکاری و مکانیک موجود در محل خودمان تولید کردیم. از جمله قطعاتی که توسط خودمان تولید شد، استندهای نورد، میز خنک کن، قیچی، رافینگ و سیخ پرتاب کوره می باشد اما الکتروموتورها و سایر لوازم برقی از بهترین کشورها نظیر آلمان و ژاپن تامین شده است.

تولید امسال این شرکت چه میزان بوده است؟

به واسطه ایراداتی که در ابتدای تولید وجود داشت هنوز تولید به آن حد مورد انتظار نرسیده است البته بخشی از این تولید به کشش بازار بر می گردد و بخشی نیز ناشی از آن است که خط تولید شرکت در نیمه اول سال خط آب دیده و روتینی نبوده که تولید انبوه داشته باشیم از این رو تا بدین جا تولیدمان ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ تن بوده است.

شما به عنوان یک تولیدکننده که تازه به بازار بزرگ فولاد وارد شده اید، چه نگاهی به صنف دارید؟

رکود بحثی است که در اقتصاد وجود دارد و در صنعت فولاد و سایر صنایع دیده می شود. اما اینکه رکود در صنعت فولاد خودش را بیشتر نشان می دهد این است که کاهش مصرف فولاد در جامعه به چشم می خورد. اغلب محصولات فولادی در صنایع ساختمانی و راهسازی مصرف می شود. شاهد هستیم پروژه های ساختمانی و راهسازی در حالت سکون قرار دارند از این رو بازارمان بازار جالبی نیست. اما یک مقداری از رکود در این صنعت ناشی از اقدامات برخی واحدها است که سبب شده اتحاد محکمی در بین تولیدکنندگان به ویژه واحدهای میلگردی وجود نداشته باشد و روند افزایشی و کاهشی قیمت ها در بین تولیدکنندگان بدون در نظر گرفتن حاشیه سود اعمال می شود.

بنابراین داشتن اتحاد بهترین راهکار است اما حتی برخی همکاران پایبند به نظرات مطرح شده و تصمیمات اخذ شده در جلسات هم اندیشی انجمن فولاد نیستند.

تاثیر تعرفه های وارداتی را بر بازار فولاد ایران چقدر موثر می دانید؟

تولیدکننده داخلی به این نتیجه رسیده که در زمینه تعرفه تصمیم گیرنده نیست و به عبارت دیگر تعرفه به گونه ای از سوی نهادهای ذیربط تصویب می شود که گویا صدای تولیدکننده را نمی شنوند. چند سال باید درخصوص تعرفه و حمایت از تولید داخل صحبت شود؟ تسهیلات با بهره کم برای صنعت و به ویژه فولاد وجود ندارد. ایران تولیدکننده مطرحی در خاورمیانه است و تولیدکنندگان درخواست دارند اگر حمایتی صورت نمی گیرد پس سنگ جلوی پای آنها انداخته نشود.

چطور برای صنعتی مانند خودرو تعرفه های نجومی وارداتی وجود دارد. درحالی که در صنایع فولاد که صنعت مادر هر کشوری هست این تعرفه ها به سختی تصویب می شود. این صحبت که تعرفه ها به منظور حمایت و در نظر گرفته شدن مصرف کننده است حرف منطقی به نظر نمی رسد. همه جای دنیا مصرف کننده مورد توجه است اما چارچوب رقابتی ایجاد می شود تا تولیدکننده نیز متضرر نشود.

شما نگاه حمایتی دولت به فولاد را ضعیف می دانید؟

به واسطه موقعیت جغرافیای کشور و داشتن مرزهای آبی در شمال و جنوب کشور قدرت صادرات بالایی داریم فقط به این شرط که از تولید حمایت شود. در شرایطی که از تولید و صادرات حمایت شود، بازارهای آسیا و اروپا کشش جذب این میزان تولیدات را دارد و بازارهای خوبی برای محصولات فولاد ایران است.

ما قرار نیست فقط به بازار داخل فکر کنیم درحالی که می توانیم طی سال های آینده رقم صادرات را افزایش دهیم. با این وجود حمایتی وجود ندارد و وقتی حمایت نیست، دست یافتن به این رقم و حتی رقم های پایین تر از سند چشم انداز هم بعید است.

صنعت فولاد در عین حال که صنعتی عظیم است، پر خرج هم هست و سیاست تولید فولاد، سیاست انبوه است و با افزایش تناژ، هزینه ثابت و سربار کم تر شده و حاشیه سود را افزایش می دهد. بنابراین صنایع بزرگ حمایت خوبی هم می طلبد.

برای راه اندازی از تسهیلات بانکی استفاده کردید؟

سال ۹۳ از بانک صنعت و معدن وامی را دریافت کردیم که دریافت آن دو سالی به طول انجامید و همین تاخیر در پرداخت، راه اندازی پروژه را به تاخیر انداخت. زمانی که این وام پرداخت شد به جهت تورم موجود در جامعه ارزشی که در سال ۹۱ برای آن در نظر گرفته شده بود از دست داده بود و کاری برای ما انجام نداد و اکنون نیز درحال بازپرداخت آن هستیم درحالی که هیچ سودی به شرکت نرساند.

در پایان اگر سخنی با مسئولین دولتی، بانکی یا مالیاتی دارید بفرمایید؟

امیدواریم مسئولان در حوزه فولاد درخصوص مالیات ملایم تر رفتار کنند چون درحالت عادی و معمول، فشار بر تولیدکننده وجود دارد. گرفتن مالیات کار اشتباهی نیست، درصد آن مهم است. تمامی کشورها برای بنگاه های اقتصادی مالیات اخذ می شود اما باید دید مالیاتی که گرفته می شود متناسب با سودی هست که در تولید کسب می شود؟ تولید در اصل جبهه اول اقتصاد مقاومتی کشور است و به جهت سدهایی که جلوی راه تولیدکننده هست و مشکلات موجود، یکی از سخت ترین کارها در کشور تولید است.