یک ایرانی در جمع بزرگترین تولیدکنندگان مواد اولیه الکترودگرافیتی در خاورمیانه

در بحبوحه کمبود الکترود گرافیتی مورد نیاز فولادسازان در سطح دنیا، با یک خبر خوب مواجه شدیم که یکی از تولیدکنندگان مواد اولیه صنایع ذوب کشور، در جمع بزرگترین تولیدکنندگان پترولیوم کک(کک نفتی) خاور میانه قرار گرفته است.

به گزارش چیلان ، پترولیوم کک علاوه بر کاربردهایی که در صنایع ذوب و ریخته گری جهت افزودن کربن به ترکیب شیمیایی دارد، یکی از مواد اولیه مورد نیاز برای تولیدکک سوزنی است که برای تولید الکترودهای گرافیتی به کار می رود. البته همچنان دانش فنی تولید کک سوزنی در اختیار سه کشور آمریکا، ژاپن و انگلستان است.

علی اکبری، رئیس هیئت مدیره شرکت آمیژه مواد آسیا ضمن اعلام این خبر به چیلان گفت: این شرکت در سال ۱۳۹۳ با پشتوانه بیش از بیست سال تجربه و تحقیق و تجارت با هدف خدمتگذاری به صنایع ذوب فولاد و مواد ساینده ثبت و در حال حاضر در قالب کنسرسیوم به تولید و فرآوری پترولیوم کک کلسینه قابل مصرف در صنایع ذوب فولاد و ریخته گری مشغول می باشد.

وی با اشاره به موارد مصرف پترولیوم کک در صنایع فولاد کشور اظهار داشت: هم اکنون شرکت های بزرگی چون فولاد یزد و ماشین سازی اراک از تولیدات ما استفاده نموده که خوشبختانه مورد تایید آنها هم قرار گرفته است و در تلاش هستیم تا روند فروش و رضایت مشتریان را ادامه و توسعه بدهیم.

رئیس هیئت مدیره شرکت آمیژه مواد آسیا در خصوص کاربرد کک نفتی تولیدی این شرکت در صنایع الکترود گرافیتی نیز توضیح داد: برای تولید کک سوزنی نخست باید پترولیوم کک از پر سولفور به کم سولفور و با عملیاتی مجزا آن را به نیدل کک تبدیل نمود اما امروزه برای تولید کاتد و آند این محصول به مقدار زیاد مصرف می گردد.

اکبری یکی از نیازهای اساسی کشور در این زمینه را احداث پالایشگاه تولید کک سبز دانست و افزود: ایران با داشتن ذخائر غنی نفت از نوع سنگین به غیر از پالایشگاه نفت نیازمند پالایشگاهی است که ته مانده این پالایشگاه ها را نیز برای تولید کک سبز پالایش کند. جالب است بدانید این ماده در ایران برای ساخت قیر دور ریخته می شود در حالی که کشورهایی مانند ترکمنستان بدون نفت، این کارخانه را دارا می باشند.کشور قطر با ۶۰۰ و عربستان با ۹۰۰ ، عمان با ۴۰۰ و امارات با ۸۰۰ هزارتن در سال به تولید ماده گران بهای گرین کک که دهها ماده ارزشمند دیگر از آن استخراج می گردد مشغول می باشند و ایران قرار است این کارخانه به ظرفیت ۲۰۰ هزار تن را در سال ۱۴۰۰ به بهره برداری برساند! باید بگویم این مشکل ما نیست که ماده اولیه را باید از ترکمنستان وارد کرد بلکه مشکل ملی بوده که چرا شصت سال بدون این پالایشگاه سپری شده است. بنابراین انتظار این است که دولت برای ایجاد این پالایشگاه حتی با ظرفیت بالاتر به ایمیدرو و سرمایه گذاران خصوصی دیگر کمک کند.