همکاری و تفاهم حلقه‌های زنجیره فولاد، راهکار برون رفت از شرایط سخت موجود است

سومین گردهمایی مدیران عامل شرکت‌های زیرمجموعه هلدینگ فولاد متیل برگزار شد.

به گزارش چیلان ،دکتر کیوان جعفری طهرانی تحلیلگر ارشد بین‌المللی موادمعدنی و فولاد به عنوان مهمان این گردهمایی با اشاره به فضای حاکم بر بازار زنجیره فولاد اظهار کرد: یکی از راهکارهایی که می‌تواند باعث حفظ و بقای تولیدکنندگان در بازار باشد این است که با همکاری و تفاهم هرچه بیشتر زیان‌های وارده به حداقل برسد تا به این ترتیب ضمن تامین نیاز واحدهای فولادی به مواد اولیه، توسعه در معدنکاری کشور نیز شکل گیرد.

وی در ادامه تاکید کرد: لازم است برای رسیدن به اهداف تعریف شده برای صنعت فولاد کشور در افق چشم انداز تولیدکنندگان فعلی این صنعت بتوانند در چرخه تولید باقی بمانند و روند فعالیتشان در تمام حلقه زنجیره ارزش از تولید تا فروش حفظ شود.

به گفته این تحلیلگر ارشد بین‌المللی موادمعدنی و فولاد، یکی دیگر از اقداماتی که می‌تواند منجر به حفظ و بقای بازار شود این است که در هر شرایطی صادرات انجام شود؛ چراکه شرکت‌های تولیدی، تبدیلی و خدماتی تنها در صورتی می‌توانند منتفع باشند که محصولاتشان را بتوانند در بازارهای موجود به فر‌وش برسانند.

وی تصریح کرد: یکی از مشکلات اصلی در زنجیره فولاد کشور، تصمیمات خلق الساعه ایست که گرفته می‌شود و با متخصصان و کارشناسان این بخش مشورتی از سوی مسئولان صورت نمی‌گیرد؛ در حال حاضر یکی از مواردی که باعث بوجود آمدن چالش برای تولیدکنندگان زنجیره فولاد شده این است که نقش بنگاه‌ها و تشکل‌ها در تصمیم‌گیری‌ها محدود است، از اینرو به نظر می‌رسد اتحاد فعالان صنعت معدن و فولاد در شرایط موجود ضروری است.

جعفری طهرانی با نگاهی به اتفاقات رخداده در بازار جهانی فولاد اظهار کرد: در حال حاضر شاهد کاهش شدید قیمت‌ها در بازار فولاد هستیم که در این میان نقش اتحاد استراتژیک چین و روسیه کاملا محسوس و قابل مشاهده است.

وی در ادامه از رشد و توسعه کمی و کیفی قابل توجه کشورهای آسیای شرقی در حوزه فولاد خبرداد و گفت: شرکت‌های معروف و صاحب نام کشورهای آسیای شرقی در صنعت فولاد تمایل به تعامل و همکاری هرچه بیشتر با فولادسازان بزرگ ایرانی دارند.

تحلیلگر ارشد بین‌المللی موادمعدنی و فولاد در پایان تاکید کرد: مشکل ما در حوزه صنعت، تحریم یا عدم توافق بر سر برجام نیست، بلکه مشکل اساسی ما عدم تخصص نقش آفرینان در بازارهای بین المللی است، چراکه شاهدیم از ظرفیت‌های تجارت بین‌الملل، ترم‌های حمل و نقل و ظرفیت‌های جدید برای انتقال پول به درستی استفاده نمی‌شود.