فرصتی که جشنواره ملی فولاد‌ به‌ واحد‌های کوچک‌ می دهد

نخستین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد ایران با محوریت نمایشگاه بومی‌سازی، ۱۷ تا ۲۰ دی امسال در برج میلاد برگزار می‌شود.

به گزارش چیلان به نقل از روزنامه صمت، نخستین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد در حقیقت بزرگ‌ترین گردهمایی تولیدکنندگان، تامین‌کنندگان، بازرگانان و متخصصان صنعت فولاد ایران به‌شمار می‌رود. این رویداد با حمایت ویژه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، وزارت صنعت، معدن و تجارت، سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران(ایمیدرو)، شرکت فولاد مبارکه اصفهان و مشارکت سایر شرکت‌های فولادی و معدنی ازجمله فولاد خوزستان، ذوب آهن اصفهان، فولاد خراسان، هلدینگ میدکو، هلدینگ کاوه پارس، فولاد هرمزگان، مجتمع معدنی و صنعتی گل‌گهر، فولاد کاوه جنوب، فولاد غرب آسیا، فولاد یزد، فولاد امیرکبیر کاشان، آهن و فولاد غدیر ایرانیان و… برگزار می‌شود.

تجمیع نیازمندی‌ها، آغاز استارت‌آپ‌ها

درباره هدف جشنواره ملی فولاد و حضور شرکت‌های بزرگ و کوچک در این جشنواره، بهادر احرامیان، مدیرعامل فولاد یزد و نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در گفت‌وگو با صمت عنوان کرد: برگزاری نخستین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد ایران که انجمن فولاد در تلاش است با روز ملی فولاد همزمان شود، با هدف گردآوری خانواده فولاد ایران و مسائل این صنعت خواهد بود.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: در نخستین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد ایران، برنامه‌هایی برای تامین نیاز صنعت فولاد کشور به وسیله بازار داخل داریم.

مدیرعامل فولاد یزد با اشاره به این موضوع که فولادسازان بزرگ از این جشنواره استقبال کرده‌اند، گفت: برخی فولادسازان حاضر شده‌اند ریسک مالی و پروژه‌های بومی‌سازی را قبول و با شرکت‌های تامین‌کننده همکاری کنند.

احرامیان در پاسخ به این پرسش که جشنواره ملی فولاد تا چه اندازه می‌تواند برای شرکت‌های کوچک و متوسط که به طور کامل از سوی بخش خصوصی اداره می‌شوند، مفید باشد، عنوان کرد: واحدهای کوچک و متوسطی که در حوزه فولاد مشغول به تولید هستند نیز می‌توانند از این جشنواره نهایت استفاده را ببرند زیرا این واحدها در زمینه ابزار دقیق و الکتریک نیازهایی دارند و می‌توانند برای برطرف کردن نیاز خود با واحدهای بزرگ‌تر در این جشنواره تعامل‌ کنند. زمانی که این واحدهای کوچک نیازمندی‌هایی خود را با واحدهای بزرگ‌تر تجمیع می‌کنند، این نیازمندی‌ها به اندازه‌ای می‌رسند که می‌توان برای آنها مناطقی را ایجاد کرد تا شرکت‌هایی که پراکنده هستند، بتوانند بیشتر نیازمندهای خود را از داخل تامین کنند. این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا اگر این واحدها در کنار یکدیگر قرار بگیرند می‌توانند منافع مشترک‌شان را دنبال کنند.

وی در ادامه یادآور شد: هرچند نیمی از فولاد کشور در مجتمع فولاد مبارکه تولید می‌شود اما باید این موضوع را در نظر گرفت که حدود ۴۰ درصد فولاد داخلی به وسیله واحدهای کوچک و متوسط تولید می‌شود که سهم زیادی از تولید را به خود اختصاص می‌دهند. از این رو باید به واحدهای کوچک به صورت یک مجموعه نگریسته شود تا بتوان به تاثیرگذاری آنها پی برد. به یقین چنین جشنواره‌هایی می‌توانند در تامین نیازمندی‌های آنها به صورت قابل توجهی موثر باشند.

نایب رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران همچنین در پاسخ به این پرسش که برگزاری چنین جشنواره‌هایی می‌تواند سبب استارت‌آپ‌های فولادی شود، گفت: جشنواره فرصت مناسبی است که نیازمندی‌های صنعت فولاد در کنار همدیگر تجمیع شوند. زمانی که این کار انجام شود می‌تواند به اندازه‌ای برسد که سبب راه‌اندازی استارت‌آپ‌ها در صنعت فولاد ‌شود. احرامیان در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کنید مهم‌ترین واحدهای زنجیره فولاد که نیازمند بومی‌سازی هستند چه بخش‌هایی باشند، گفت: به صورت خاص برای ابراز دقیق و اتوماسیون، نیازمند بومی‌سازی بیشتر هستیم. برخی مواد شیمیایی و قطعات هم وارداتی هستند که در این زمینه باید به سمت تامین داخلی پیش برویم.

جشنواره، فرصتی برای آگاهی

همچنین درباره جشنواره ملی فولاد، مجید محمودی، کارشناس فولاد در گفت‌وگو با صمت عنوان کرد: این جشنواره می‌تواند یک مجموعه وسیع از واحدهای فولادی که در عین حال پراکنده هستند را دور هم جمع کند، به‌ویژه واحدهای بخش خصوصی از توانمندی‌های داخلی آگاهی کافی ندارند و این جشنواره می‌تواند این توانمندی‌ها را در اختیار آنها قرار دهد.

محمودی در ادامه خاطرنشان کرد: واحدهای فولادسازی بزرگ مثل شرکت فولاد مبارکه یا فولاد خوزستان برنامه‌هایی برای بومی‌سازی قطعات خود داشته‌اند و در این زمینه کار کرده‌اند اما این موضوع برای همه قابل شناسایی نیست. این جشنواره قصد دارد مجموعه‌ای از تامین‌کنندگان تجهیزات و مصرف‌کنندگان را در کنار هم جمع کند تا قطعاتی را که تا پیش از این از خارج وارد می‌شد، بومی‌سازی کند.

وی یادآور شد: در این جشنواره نیز فولادسازان بزرگ شرکت می‌کنند که برخی نیازمندی‌ها را تا پیش از این از خارج وارد می‌کردند و به دلیل تحریم‌ها با مشکل روبه‌رو شده‌اند. تامین‌کنندگان داخلی هم می‌توانند در این جشنواره شرکت کرده و دستاوردهای خود را در معرض نمایش بگذارند و توانمندی‌های بالقوه خود را در زمینه برخی کالاهایی که هنوز از خارج وارد می‌شوند، نشان دهند.

این کارشناس فولاد ادامه داد: نمایشگاه فرصتی است که در مذاکره‌هایی که واحدها انجام می‌دهند منجر به عقد قراردادهایی شود چراکه برخی واحدها این توانایی را دارند که برخی قطعات وارداتی را در داخل تولید کنند. البته موضوع این است که این فرآیند، روند ادامه‌داری شود و سازندگان مورد حمایت قرار گیرند چون این واحدها ظرفیت و منابع مالی محدودی دارند و ضروری است که فولادسازان بزرگ در این زمینه حمایت کنند.

محمودی در پاسخ به این پرسش که چه میزان از صنعت فولاد کشور بومی شده است، خاطرنشان کرد: درحال‌حاضر تجهیزات برخی فولادسازان که مشغول به تولید هستند، وارد کشور شده و با همان تجهیزات مشغول به کار هستند. البته این واحدها تجهیزات و قطعات یدکی لازم دارند. البته برخی از آنها وارداتی هستند که در این جشنواره تاکید بر بومی‌سازی آنهاست.

وی ادامه داد: برخی فولادسازان بزرگ مانند فولاد مبارکه از همان ابتدا کارگروهی تشکیل دادند که در آن قطعات و اقلامی را شناسایی کرده و تا جایی که ممکن بود اقلام ساختنی را بومی‌سازی و به روش مهندسی معکوس در داخل تهیه کردند. فولادسازان دیگر هم این کار را کردند. برخی قطعات کاتالوگی هستند که بیشتر وارداتی به‌شمار می‌روند.

این کارشناس فولاد در پاسخ به این پرسش که قطعات کاتالوگی چه نوع قطعاتی هستند، گفت: برخی قطعات براساس نقشه‌ای طراحی شده‌اند که فولادساز آن را به‌دست سازنده می‌دهد تا براساس طرح دلخواهش آن را بسازد اما برخی قطعات، شماره سریال دارند که براساس شماره سریال سازنده آن مشخص می‌شوند و به راحتی می‌توان آنها را از بازار تهیه کرد. ساخت قطعات کاتالوگی تا حدی سخت‌ است چراکه باید فناوری آن نیز وارد یا بومی شود. البته در برخی زمینه‌ها ممکن است ساخت داخلی برخی قطعات، اقتصادی نباشد.

مجیدی در ادامه یادآور شد: ورود برخی قطعات ممکن است خط تولید را متوقف کند. از این رو برخی فولادسازان، آنها را بومی‌سازی کرده‌اند اما برخی نیازمندی‌ها برای ایجاد خطوط جدید است که ساخت تجهیزات اصلی آن به سادگی امکان‌پذیر نیست و به طور معمول وارداتی هستند، به‌ویژه بومی‌سازی در زمینه ماشین‌های ریخته‌گری و برخی تجهیزات خطوط نورد هنوز انجام نشده است. برای خط جدید به خارج وابستگی داریم اما بخش‌هایی از احیای مستقیم بومی‌سازی شده است.