تلاش‌ برای حل مشکلات تولیدکنندگان القایی

مدیرعامل ذوب آهن بیستون در گفت‌وگو با «چیلان» تصریح کرد:تلاش‌ برای حل مشکلات تولیدکنندگان القایی

جهاندار شکری، مدیرعامل شرکت ذوب‌آهن بیستون، توسعه تولید و صادرات فولاد به روش القایی را بیش از هر چیز مستلزم اصلاح جریان صدور بخش‌نامه‌های صادراتی و تامین مواد اولیه تولید دانست.

عضو فعال هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، در توصیف اوضاع حاکم بر فعالیت واحدهای القایی کشور به خبرنگار « چیلان » گفت: وزارت صنعت معدن و تجارت نگاه مثبتی به این واحدهای تولید فولاد ندارد و مسائلی مانند آسیب‌های زیست‌محیطی و انرژی‌بر بودن این واحدها ایراداتی بود که وزارتخانه به عملکرد القایی‌ها وارد می‌کرد؛ با این حال در جلساتی که سال گذشته با مسئولین امر در وزارتخانه داشتیم، درستی این واقعیت را اثبات کردیم که در تولید شمش به روش القایی انرژی کمتری نسبت به روش دیگر مصرف می‌شود.

به گفته این تولیدکننده جوان کشور، استمرار فعالیت واحدهای ذوب القایی این مزیت را دارد که امکان توسعه تولید در واحدهای کوچک مقیاس را فراهم می‌کند. وی همچنین تصریح کرد: صنعت القایی را حتی می‌توان در گروه صنایع سبز هم راه داد.

چرایی کمبود مواد اولیه برای تولیدکنندگان القایی

شکری درباره الزام به عرضه در بورس خاطرنشان ساخت: تولیدکنندگان شمش به روش القایی‌ ملزم به عرضه ۱۰۰ درصدی در بورس کالا هستند، اگر قرار است ما همه محصول خود را در بورس عرضه کنیم، صنایع پایین‌دست هم باید ملزم و متعهد به این امر باشند، این در حالی است که در واحدهای احیا این اتفاق نمی‌افتد و همین موضوع واحدهای القایی را با کمبود مواد اولیه رو‌به‌رو کرده است.

شکری درباره الزامات توسعه صادرات محصولات تولیدی در واحدهای القایی گفت: در این حوزه، اصلاح صدور بخش‌نامه‌های متعدد که صادرات انواع محصولات زنجیره را به طور منفی متاثر می‌کند، اهمیت زیادی دارد.

مدیرعامل شرکت ذوب آهن بیستون تصریح کرد: این روزها تولید فولاد به روش القایی با کمبود قراضه و آهن اسفنجی رو‌به‌رو است، با این حال با تلاش القایی‌ها این مشکل شدت کمتری پیدا کرده و عرضه آهن اسفنجی به ۱۳۰ هزار تا ۱۴۰ هزار تن در هفته رسیده است.

ضرورت رفع موانع صادراتی

عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در پایان گفت: مشکل دیگر در رفع تعهدات ارزی صادرکنندگان است، تفاوت قیمت ارز در بازار آزاد و ارز نیمایی برای صادرات مشکل‌ساز شده و ضرر و زیان آن متوجه تولیدکننده می‌شود.